Moeder worden als je zelf geen moeder meer hebt: ‘De rouw kan keihard inslaan’

Moeder worden is hoe dan ook een emotionele gebeurtenis. Als je voor dat je zelf moeder werd je eigen moeder al bent verloren, komen daar vaak nog veel meer tranen bij. Zelfs als het al lang geleden is dat je je moeder bent verloren kan er na je bevalling alsnog weer een rouw proces op gang komen.

Kraamtranen verdwenen niet meer

Dit overkwam ook de 31 jarige Marleen. Jaren voordat zij moeder werd verloor zij haar beide ouders. Tijdens de zwangerschap dacht ze nog dat dat geen probleem zou zijn, maar een paar dagen na de bevalling kwamen de kraamtranen. En die hielden niet meer op. En toen zij en haar partner ook nog eens het contact met zijn vader verloren ontstonden bij Marleen depressie en paniekaanvallen. De rouw om haar moeder begin weer helemaal opnieuw.

Moeder worden én rouw

In het boek ‘moeder zijn zonder mijn moeder’ verzamelde rouwdeskundige Marjolein Simons verhalen over hoe het is om moeder te worden als je zelf geen moeder meer hebt. Ook zij verloor rondom haar bevalling beide ouders én haar broer.

Simons legt uit dat je juist als je net zelf moeder bent geworden, erg kwetsbaar bent. Je had graag dingen aan je eigen moeder willen kunnen vragen of dingen met haar willen delen. Jouw kindje zal zijn of haar oma ook nooit kennen. Voor al deze emoties moet meer begeleiding komen.

Rouwen in stilte

Marleen betwijfelt of dit haar uiteindelijk zou hebben geholpen. Want het rouwproces was hoe dan ook wel gekomen. Begrip uit de omgeving was er niet altijd. Haar moeder was immers al tien jaar dood. Ook voor partners kan het moeilijk te begrijpen zijn als een kersverse moeder niet alleen maar blij is. Maar rouw kent nu eenmaal geen tijd en duikt op belangrijke momenten in je leven steeds weer op.

Wat helpt verschilt per persoon. Maar volgens Simons is het aan te raden om al tijdens de zwangerschap aandacht te besteden aan het feit dat je moeder wordt terwijl je zelf geen moeder meer hebt. De verloskundige en de kraamorganisatie kunnen je ondersteunen in het proces, dus schroom niet om het aan te geven.

Simons zelf had veel baat bij lotgenotencontact. Marleen heeft daar juist weer helemaal geen behoefte aan. Zij werd geholpen met therapie. Ondanks het rouw proces na de geboorte van hun eerste kindje willen zij toch graag een tweede. Maar nu is ze voorbereid. De POP-poli (Psychiatrie, Obstetrie en Pediatrie) zorgt deze keer voor begeleiding als er weer psychische klachten. Zodat het verdriet hopelijk dit keer minder overheersend zal zijn.

Lees er alles over op NU