Een tijdje terug kwam ik een gedicht tegen van Merel Morre. En dat gedicht was het eerste waar ik aan moest denken vanochtend. Dat het vandaag weer “Zo’n dag” zou worden…
Ik ben nog moe
Bij het wakker maken van de kinderen hoor ik algauw dat ze geen zin hebben, niet willen, nog moe zijn of verzin het allemaal maar. Vandaag was hierop geen uitzondering voor twee van de drie. Onze oudste had het echter extra zwaar en de tranen zaten hoog. Heel hoog.
Diagnose ADD
Een paar maanden geleden is bij haar ADD geconstateerd. ADHD zonder de hyperactiviteit. Ze is snel afgeleid, druk in haar hoofd, maar aan de buitenkant merk je daar weinig van. Ze heeft ook nooit echt hinder gehad van haar ADD in combinatie met school. Inmiddels zit zij in groep acht en heeft ze een prachtig voorlopig advies gekregen.
Toch zijn we op aanraden van haar behandelaren gestart met medicatie. En dat helpt haar wel enigszins. Er kleeft alleen één heel groot nadeel aan medicijnen.
Ze moeten ingenomen worden.
“Nou en?!”
Nu hoor ik menig ouder al denken “Nou en?!”. Dat idee zou ik zelf ook gehad hebben in het verleden. Inmiddels weet ik wel beter. Want onze oudste heeft moeite met het slikken van medicatie. Al zou haar leven er, letterlijk, van afhangen, dan nog is het iets wat niet vanzelfsprekend is en ook nooit zal worden.
De afgelopen weken waren de ochtenden dan ook een uitputtingsslag voor ons beiden. Voor haar vanwege het simpele feit dat ze dagelijks een, in haar ogen, bijna onmogelijke opdracht moet vervullen. Voor mij om rustig te blijven, te steunen, maar ook standvastig te blijven, haar angst niet te laten winnen.
De kogel is door de kerk
En vandaag… Vandaag heb ik het tegenovergestelde gedaan. Haar angst heeft gewonnen. Mijn moederhart brak toen ik haar als een hoopje ellende in bed zag liggen. Buikpijn en misselijk van de spanning van het weer moeten. Vandaag heb ik de knoop doorgehakt. Wegen de voordelen op tegen alle nadelen? Het antwoord luidt duidelijk NEE!
Laat alle zorgverleners er maar van vinden wat ze willen. Laat andere ouders maar denken wat ze willen. Laat iedereen maar even het heen en weer krijgen.
