Loslaten voor moeders

loslaten

Loslaten…helemaal prima?

Een paar weken geleden zag mijn dochter veel van haar vriendinnen slagen voor VMBO. Met een lach vroeg ze zich af waarom zij ook alweer HAVO was gaan doen, nu moet zij nog een jaar langer door op de middelbare terwijl haar vriendinnen gaan studeren.
Maar ook zij gaat komend schooljaar al een beetje van start; een half jaar durende workshop als voorbereiding op de studie die ze uiteindelijk wil gaan doen.

En dat betekent dat ook mijn kind al gaat treinen. En dat ik weer een stukje meer mag loslaten.

Onlangs hadden wij hier thuis een vol weekend waarin iedereen iets anders wilde. Stoer zei mijn dochter: nou, dan ga ik wel met de trein. En ik zei: prima. Niet omdat het voor mij prima voelde, maar omdat ik vond dat het prima moest zijn. Ze is 16, en ook nog eens 16 met verantwoordelijkheidsgevoel.

vrolijke berichtjes

Al snel kreeg ik een vrolijke snapchat: ik zit in de eerste trein hoor mam. De hele reis door kreeg ik updates: ik ben bijna op de overstapplek,  ik zit al in de volgende trein, ik ben er.

Best fijn.

Mijn gedachten gingen terug naar toen ik 16 was. Ik was nog nauwelijks uit het ziekenhuis of ik ging met mijn zus op tienertoer. Zonder mobiel, zonder snapchats naar mijn moeder. Gezien mijn moeders extreme voorzichtigheid met mij kan ik me zo voorstellen dat ze hele dagen in de zenuwen heeft gezeten tot wij weer veilig thuis waren. Ik heb er nooit iets van gehoord. Ik was 16, en ook nog eens 16 met verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk dat ook zij vond dat het prima moest zijn.

Een weekje later besloot dochterlief weer in de trein te stappen, nu met haar vriendinnen. Dagje stadten in haar toekomstige studiestad. Kon ze gelijk de reis eens doen en kijken hoe ze van het station bij de school komt.

Loslaten..

De snaps werden al minder.

Nog een paar weken en dan wordt het wekelijks. Nieuwe stap voor haar, nieuwe stap voor mij. Aan de ene kant prijs ik de huidige tijd met mobiele telefoons, aan de andere kant vind ik mijzelf echt een watje.

Het zal vanzelf wel wennen, dat loslaten.Mijn moeder kon het toch ook….

lees ook eens: Mijn levenslessen van de herfst door Petra Ijpma

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *