Reisverslag

Samantha: Los van de hectiek: op naar Spanje!

Ik mag even los van de hektiek. Al is het nogal een onderneming om met drie kids en een opa en oma in de juiste bus te belanden die ons naar de Spaanse Costa brengt.

Na de drukte van het verzamelpunt, waar het een prestatie is om tussen alle “lotgenoten” elkaar niet uit het oog te verliezen en het gevoel te onderdrukken dat ook ik deel uitmaak van het kuddevolk, zitten we!

Een buschauffeur die zichzelf “Cor met de snor” noemt. De reis die voor Dann en mij Honeymoon zal zijn, kan nu al niet meer stuk.

Heerlijk, de kleffe broodjes die de ochtend niet gaan halen en de tevergeefs gekoelde Wickey’s! We mogen ze over een kleine 24  uur verruilen voor tapas en sangria, oh la la!!! Spanje: her we come

Ik ben inmiddels een Esta, Flair en Viva verder. De klok wijst kwart voor drie aan. Het onthaasten, waar ik altijd zo’n last van heb, lijkt aan me voorbij te gaan. Ik kan me de dag niet heugen dat ik tijd voor een tijdschrift had en me kon laten meevoeren in andermans ellende, schoonheidstips en seksuele uitspattingen. Het artikel “Mijn lijf” is favoriet en speur ik doorgaans even snel op in de wachtruimte van de tandarts maar nu is “ie” helemaal van mij. Even tieten en billen vergelijken..heel suf maar we doen het allemaal. Ineens besef ik me dat ik over een kleine 16 uur in mijn fantastische bikini mag en die is écht heel goed dit jaar.

Vakantie mood

Zelfs het bedroevend slechte menu van AC restaurant kan mijn vakantie-mood niet drukken. Ik krijg een bord met 3 (!) frikandellen, friet, een groen goedje dat ik niet herken en appelmoes voorgeschoteld. We hebben het fijn tussen de Lloret- en Salougangers  die opzoek zijn naar Seks, Drugs en Rock ’n Roll. Pffff, ik even niet, hoor! Juist even een break daarvan, in ieder geval van 2 daarvan ;).
De vakantiegids beloofde me rust, zon en strand in Comarugga. Ver weg van het discogedruis en de bewoonde wereld. Een echt rustig Spaans dorp bij Barcelona.

Op wat pubergedrag na doen de kids het prima in de bus en als ik de eerste Franse zonnebloemvelden voorbij zie komen, met de Franse zakkende zon kan ik het gevoel van geluk niet ontkennen. Prachtig! Het zal het Franse bloed in me zijn en de herinnering aan vroeger toen ik als kind door die velden rende…onbezorgd.

Aan my-happy-feeling komt abrupt een einde wanneer Cor me weltrusten wenst en de lichten in de bus dooft. Ineens begrijp ik de gezichten, die me spottend “succes” wensten, toen ik ze vertelde dat er dit jaar geen pesetas meer waren vooreen vliegreis en de bus ons naar Spanje zou brengen.

Slapen

Wat een drama om in de Royallclass-stoelen de slaap te vatten. Ik hoor een aantal medepassagiers hardop snurken. Schaamteloos…vooral van hun partners, die de genante vertoning van hun “lief” geen halt toeroepen. Wanneer ben je op dat punt, dat het er niet meer toe doet?!
Als ik naar Dann kijk, zie ik in het donker zijn prachtige glimlach. “Dit nooit meer…”.

Met de verlossende woorden van ABBA “The winner takes it all” om 05.30u (!) zie ik de Spaanse zon. We hebben het gehaald.  we zijn in Spanje!! Wat een overwinning. Ik verlang naar een douche en mijn tandenborstel.

Lees meer van Samantha

De eerste week in Spanje

De eerste week beleef ik in een roes. Ik val van een perfecte cappuccino in een heerlijke sangria. Ik wandel door Comarugga, Callafel en Sant Salvador. Het is zoals beloofd echt Spaans en een oase van rust. Ik dobber in een bandje op zee, in dé bikini en verdrink in de ogen van mijn grote liefde.
Geen tijd om te lezen. Ik zie teveel dat ik mooi vind. Ik haal herinneringen op met mijn ouders en maak tegelijkertijd nieuwe.

Als ik verdwaal op een markt met lokale producten stuit ik op een straatkatje, ziek en onder de schurft. Mijn gevoel roept meteen “jou ga ik redden..kom maar gauw”. Mijn verstand roept me onherroepelijk terug “hij is allang verloren, Sam”. Afgelopen tijd heb ik geleerd dat sommigen niet meer te redden zijn…hoe graag ik dat ook wil. Sem zegt “Ik krijg tranen, mam”. “Kom maar, Sem. We moeten verder”.

Sitges

Met de trein bereik ik Sitges, dat in één adem mijn hart steelt. Naast de lievelijke casa’s straalt het glamour uit. Het staat bekend als homo-oord van de Costa. Ik geniet van de extravagante heren-stelletjes en wandel langs een filmset. Geweldig! Lang leve Spanje…
Gris (m’n pa) belooft me een goed restaurant waar alle Neerlands grote voetballers ons voorgingen. Hij heeft niets teveel gezegd. Ik zit op de stoel van Johan en eet van het bord van Ruud. Hun foto’s pronken aan de muur. Ooit zal mijn Sem daartussen hangen. Hij weet wat ik denk en zegt “Mam, voor jou koop ik dan een heel groot bubbelbad”. Sem is een dromer…net als ik.

Visjes aan mijn voeten

De vroege ochtend brengt me naar een bron met visjes aan mijn voeten. Ik word omringd door Spaanse bejaarden die verbetering zoeken voor de artrose die ze teistert. Met schepnetjes proberen mijn jongens de visjes te vangen maar ze zijn ze te snel af. Fee verwondert zich over de direct helende werking die de bron op haar huid heeft en ik verwonder me over de metamorfose die ze onlangs onderging. Ze is niet meer mijn kleine meisje en het is best worstelen om samen die nieuwe fase in te gaan…in ieder geval voor mij. Ze is mooi en puur. Onuitstaanbaar en kwetsbaar. Ze heeft de wereld aan haar voeten besef ik me terwijl ik haar fotografeer, dinerend aan een eigen tafel in het restaurant met haar Franse vakantievriendin. Kleine meisjes worden groot. Ik neem nog maar een sangria en kijk uit naar onze volgende week in Spanje.

Week 2

De tweede week begint met een dagje Pretpark. Niet mijn ding maar Dann en de kids hebben pret voor tien. Ik zoek een olijfboom om daaronder van mijn iced-cappucino te genieten. Het laatste halfjaar flitst aan me voorbij.

Tijdens de roofvogelshow hoor ik een aantal songs van het XiniX-repetoire voorbijkomen…bizar zeg zo ver weg…het brengt me even naar huis.
Finn is de gelukkige en mag naar voren komen. Hij twijfelt even want alles is Spaans gesproken en deze birdy’s zijn toch wel errug groot.
Op de klanken van Guns & Roses’ “You could be mine” ligt mijn kleine man midden in de arena en suist er, vanuit de vallei, een enorme adelaar vlak over hem heen. Mijn hart slaat over. Ik hoor applaus om me heen..en Finn is dé man.

Barcelona

Ik ben Parijsofiel, spreek een aardigwoordje Frans en ben verknocht aan dé stad sinds mijn 14de. Ik ken er mij weg en schep erover op.
Daarom is het dat het toch wel een beetje voelt als vreemdgaan wanneer het macho Barcelona me met al zijn charme omarmt.
Stuiterend ga ik achter Jaime I aan, daar  waar halfnaakte studenten staan te demonstreren, een wijk inloop vol met gallery’s, exclusieve parfumeries, boekwinkeltjes- en antiekshopjes. En waar de graffiti’s naast de fresco’s de muren sieren.
Ik eet de beste paella tot nu toe en drink goed Spaans bier in een excentrieke bar. Helemaal verliefd ben  als ik de verkeerde metro instap en beland op Av. de García met de meest chique en futuristische winkels…Ik ga terug, heel binnenkort want ik besef me dat dit nog maar een glimp is van mijn nieuwe loverm Spanje genaamd..

Dagje strand in Spanje

Ik doe een dagje strand tussendoor. Ik zie Gris, vanaf mijn heerlijke strandbedje, een zeemeermin maken in het zand met mijn jongens.
“Opa, ik doe de tepels!” roept Finn keihard. Ik kijk om me heen of het niet gehoord wordt door moeders, die dit toenvallig verstaan en denken “Ach, arm kind, zeker geen borstvoeding gehad. Ik wapen me meteen met de gedachte: “Nee hoor, dames, geen zorgen! Deze man hing nog netjes aan de borst toen hij al tandjes kreeg..en ik voedde hem overal. In de bus, in mijn pauzes, in de Mac” Bijna sta ik op om te roepen

Zeemeermin

“Ik ben pré borstvoeding en promoot het bij iedere aanstaande moeder. Écht, ik vind het het mooiste wat er is…maar ook zeg ik..pak de fles als het niet lekker loopt en wacht niet tot de vellen er aan hangen! Net als jullie vind ik dat bewuste flessenmoeders, die uit preutsheid of behoudt van borsten hun natuurlijk melkbron niet aanboren een kans missen..een kans voor twee…” Pffffff, ik raak haast gestresst vanaf deze luxepositie aan het strand…ik raak altijd instantly opstandig van volgens-het boekje-moeders…maar volgens mij heeft niemand hem verstaan..ONTSPAN!
“God, Finn..wat een prachtige borsten heeft de zeemeermin…dat heb jij goed gedaan”. Finn heeft toeschouwers en gaat rond met de pet.
Als ik terugkom van Siesta heeft de zee de meermin meegenomen en is het zand zo heet dat je er niet over kunt lopen. De lucht siddert van de hitte en ik besluit niet meer naar huis te willen.

Hippies in Tarragona

Tarragona is pastel en een aantal hippies zijn hier gestrand tijdens hun wereldreis. Begrijpelijk…het is hier enig! Een Ier verkoopt zijn eigengemaakte kunstvoorwerpen- en sieraden van gerecycled afval .Ierse muziek klinkt vanuit zijn shoppie. “Ik doe toch iets niet helemaal goed”, bedenk ik me en op dat moment krijg ik een sms-je van het thuisfront. Een XiniX-vriend…waar ik blijf?!

Voor ik het weet zit ik weer in de bus. Royallclass, dat wel. Op weg terug naar de hektiek, waar ik even los van mocht..ik heb het toch wel een beetje gemist..benieuwd wat me nu weer te wachten staat, al sik terug ben uit Spanje.

xSam