Film kijken

Een moeder met een hobbie: film kijken met z’n tweeen

Een paar weken geleden werd een film uit de jaren tachtig op TV uitgezonden. Puur jeugdsentiment! Dus die film moesten we gaan zien natuurlijk. Gewapend met chips en cola (met een scheutje rum, dat dan weer wel) hebben we ons die bewuste avond op de bank genesteld. Lekker samen film kijken. Hoewel we de film eigenlijk niet zoveel aan vonden, bracht het toch heel wat herinneringen naar boven over welke films we allemaal hadden gezien en met wie. En vooral constateerden we, hoe anders we het eigenlijk allemaal beleefden in onze jonge jaren.

De bioscoop was een uitje

Toen was film kijken nog iets bijzonders. Het was een waar uitje om naar de bioscoop te gaan. Zakgeld gespaard, vrienden verzameld en dan naar de film. Helemaal stoer natuurlijk om ’s avonds te gaan, want dan werd het lekker laat. En zeg nou zelf, zwijmelen om een echte hunk op het witte doek doe je toch liever ’s avonds als het buiten donker is? Ook zo’n nostalgische term, ”het witte doek” Mooi hoor….
Vroeger, als een film in de bioscoop was geweest, duurde het nog een tijd voordat – ie in de winkel verkrijgbaar was of op TV verscheen. En dat maakte het toch wel bijzonder. Het was tenslotte niet iets dat iedereen had gezien. Ik weet nog wel dat ik het echt geweldig vond als een film die ik in de bioscoop had gezien, – na jaren – op TV kwam. Man wat roept dat een herinneringen op! Of dat ik eindelijk de film kon zien die ik had gemist in de bioscoop. Die blijheid is eigenlijk altijd wel gebleven.

De film op tv

Tegenwoordig gaat het anders. Films worden al snel op TV uitgezonden en op DVD uitgegeven. Haast al voordat ze in de bioscoop worden vertoond, lijkt het soms wel. Ik vind dat eigenlijk wel jammer. De exclusiviteit is weg; de romantiek van het bioscoopbezoek om zeep geholpen.
Diederick voegde daar vanmorgen nog een andere dimensie aan toe. We zagen op TV (ja, ’s morgens TV kijken, de wereld is echt anders geworden) een voorstukje over een film die nu in de bioscoop draait. Ik stelde voor om ernaartoe te gaan, maar dat hoefde niet. Het leek hem niet zo’n leuke film, dus hij hoefde de DVD ook niet te hebben. Huh? Dit snap ik niet helemaal? Volgens Diederick is de bioscoop niet een uitje, zoals wij dat vroeger zagen.

Je gaat naar de bioscoop om te kijken of je de film leuk vindt. En als dat zo is, koop je de DVD. Net zoiets als kleren passen of een proefritje met een nieuwe auto…. Zo. Het laatste beetje romantiek is in een klap weg. Gelukkig heb ik mijn sweet memories nog, en die zal ik koesteren.

Lees ook: https://www.babyenkind.nl/me-time/kids-enzo/keukenprins/