Hoe krijg ik mijn uitslapende kleuter uit bed?

Mijn lieve kleuter van 5 jaar en ik hebben een gezellig avondritueel. Iedere avond lees ik hem voor uit een door hem gekozen boekje. Daarna nemen we de dag kort door. Hij ligt dan al lekker in zijn bed en ik zit of lig ernaast. Weliswaar helemaal op het randje, want zijn knuffels nemen de nodige ruimte in. En die zijn op dit moment heilig. Zal ook wel weer zo’n fase zijn. Vaak wil mijn zoontje dat ik ook gewoon nog even een verhaaltje vertel. Het liefst een zelfverzonnen verhaal waarin één van zijn knuffels de hoofdrol heeft. Vanzelf word ik dan ergens abrupt onderbroken. “Sssshhht, mijn droom begint!” zegt hij dan. Hij draait zich onmiddellijk met gesloten ogen om en ik moet dan maken dat ik wegkom, weet ik inmiddels uit ervaring.

mijn droom is nog niet af!!!

Het ochtendritueel gaat andersom. Dan is hij degene die abrupt onderbroken wordt. Tja, we moeten nu eenmaal op tijd naar het werk en naar school. En daar is meneer absoluut NIET blij mee! Met een boos gezicht kreeg ik iedere ochtend een snauw naar mijn hoofd. “Mama, ga weg! Ik wil nog heel lang slapen. Mijn droom is nog lang niet klaar.” Alsof hij gestoord wordt tijdens het televisiekijken! Meneer wil elke ochtend pas wakker worden als zijn droom afgelopen is. Ja, dat snap ik, daar droom ik zelf ook vaak genoeg van! Vol liefde en geduld sprak ik dat dan ook uit en vertelde daar dan bij dat we helaas ook wel eens dingen moeten doen die we niet willen. Iets wat hij dus duidelijk NIET wilde horen.

Totdat ik die zin een keer met een ander stemmetje uitsprak. Het hoge stemmetje van Panda. Ik ging door op het verhaal waarmee hij in slaap was gevallen de avond ervoor. Lachend krijgt Panda vervolgens een antwoord te horen van mijn zoontje! Hij zit nu soms zelfs ineens vrolijk en blij rechtop in bed om gelijk met Panda grapjes uit te gaan halen. En die brutale Aap die kan er ook wat van! Die springt soms ineens op mijn nog uitslapende zoontje zijn hoofd. “Aapje, niet doen, zijn droom is nog niet afgelopen,” spreek ik Aap dan streng toe. “Oe ah ah ah-ah!” roept ‘ie dan terug. “Mama, wat zegt hij?” Ik vertaal: “Kan me niks schelen!” En lachend doet mijn zoontje dan zijn ogen open. Soms komt Wasbeertje op de vroege ochtend. Die maakt geen geluid. Maar spreekt wel overduidelijk in gebarentaal. “Zo, gaat het een beetje, Wasbeertje? Wat sta jij nu weer met je armen te zwaaien?” verzin ik dan. Gelijk wil mijn zoontje dan zien wat er gebeurt en hij ontwaakt met veel plezier.

Ik ben zelf erg blij met deze ontdekking. Het enige puntje van aandacht bij deze ontwaaktechniek is dat je zelf ook wel zo wakker moet zijn dat je niet de stemmetjes van de knuffels mee naar buiten neemt. Om vervolgens de buurman met een hoog vervormd Panda-stemmetje een goedemorgen te wensen…

lees ook eens : met zoonlief samen op pad, samen banjeren