De bevalling van Dani

De bevalling van..

’s Nachts om half 5 werd ik wakker omdat mijn bed een beetje nat was. Geen idee wat het zo kunnen zijn. Ik heb mijn man wakker gemaakt en samen hadden we het bed verschoont. Geen half uur later is m’n bed weer een beetje nat. Ik vond het nogal vreemd en moest naar het toilet. Eenmaal op het toilet, voelde ik onderaan in mijn buik iets knappen, net een luchtbelletje.
Ik liep naar boven en vertelde dit aan mijn man, hij zei, we bellen morgenochtend wel de verloskundige.
Toen ging er iets rinkelen in mijn hoofd. Zou ik gaan bevallen? Nee toch, ik ben precies 39 weken zwanger.

De verloskundige gebeld

De volgende morgen de verloskundige gebeld en het verhaal verteld. Ze was gelijk langsgekomen en is gaan kijken met een soort wattenstaafje of ik vruchtwater was verloren.. Ze vertelde ons dat het geen vruchtwater was, dat het waarschijnlijk een slijmprop kon zijn.
Nou we geloofdn het woord van de verloskundige maar toch vond ik het raar.
Die hele dag heb ik rondgelopen met water langs mijn benen en de volgende nacht was mijn bed weer elke keer nat. Ik vertrouwde het niet en heb de volgende morgen weer de verloskundige gebeld.
En ja hoor, ze kwam langs en keek nogmaals met het wattestaafje en vertelde ons: gefeliciteerd uw vliezen zijn gebroken!

Schrik

Ik schrok me een hoedje en ben van blijdschap of angst een traantje gaan laten!
Ze legde een beetje uit hoe het nu in zijn werk zou gaan maar of ik er stil bij stond … eigenlijk niet.
Mijn kindje zou er gewoon aankomen en ik was helemaal in dromenland. Toen de verloskundige weg was, zag ik in me inlegkruisje een beetje bruin/groenig kleurtje. Mijn man vertelde mij gelijk dat we de verloskundige moesten gaan bellen, omdat de baby misschien in het vruchtwater had gepoept.
Verloskundige kwam langs en verwees ons door naar het ziekenhuis!

De bevalling van..

Eenmaal in het ziekenhuis aan de weeënmeters gezeten maar ik had helemaal nog geen weeën.
Maar goed, toen kwam de gynaecoloog en keek met een eendenbek of de vliezen wel waren gebroken en die vertelde ons dat we nog helemaal niet in de bevallingsfase zaten en het kwam zo over, dat ik gewoon wilde bevallen!
Ik dacht van hoe kan dat nou? De verloskdundige vertelde ons dat het wel zo was en nu opeens niet meer. We snapten er helemaal niks meer van! En gingen verbaasd en teleurgesteld weer terug naar huis. Eenmaal thuis hebben we de verloskundige gebeld en het verhaal verteld dat mijn vruchtwater niet gebroken was! Ze zei: Ik weet toch heel zeker dat de vruchtwater gebroken is, ik bel wel even naar het ziekenhuis.
De volgende morgen was ik erg moe en had geen oog dicht gedaan omdat ik vruchtwater bleef verliezen.
De verloskundige kwam nog een keer langs en keek nog 1 keer met een wattenstaafje. Het is toch echt gebroken, meid, vertelde ze me! Je moet nu echt naar het ziekenhuis: je hebt nog geen weeen en je vliezen zijn nu al meer dan 24 uur gebroken!

Opnieuw naar het ziekenhuis

Hup, wij weer naar het ziekenhuis en we hadden gelukkig een andere gynaecoloog en die ging alles goed doorzoeken. Ze keek met een eendenbek en zag ook niet dat mijn vliezen was gebroken maar vond het toch heel erg vreemd, dus heeft ze wat vocht opgenomen en onder de microscoop gelegd! En ja hoor, het was inderdaad gebroken . We mochten kijken en zagen net ijssterretjes, daar leek het heel erg op.

Het was een scheur die rechtsboven in mijn buik zat en die kon leiden tot infecties voor mij en mijn zoontje.
Als de weeën niet om half 5 ’s nachts zouden komen, moesten we om half 8 in het ziekenhuis zijn en werden de weeën opgewekt.
Maar die avond kon ik helemaal niet slapen, was oververmoeid! Dus heeft mijn man naar het ziekenhuis gebeld.
Ik moest gelijk komen want moest goed uitrusten voor de volgende dag. Ze hebben me daar een spuitje gegeven in mijn bil en sliep een kwartiertje later viel ik als een blok in slaap!

de bevalling van..

Infuus

De volgende morgen om half 8 stonden de zusters aan mijn bed en hadden me boterhammetjes gebracht en daarna hadden ze me aan het infuus gelegd! Daar waren ze, de weeënopwekkers!Dat was om half  9 ’s morgens.
Ik voelde pas rond half 12 ’s middags wat weeën en die waren gelukkig nog niet zo pijnlijk. Rond 12 uur werden ze steeds heviger en kon ik me in geen houding meer houden. Ik had buik- en rugweeën tegelijk! Voor ik het zelf kon beslissen, werd er al besloten dat ik een ruggeprik zou krijgen. Ik had nog maar 3 cm ontsluiting. Ik voelde me gelijk stukken beter en had alleen nog wat buikweeën. Dat was zo’n verlichting vergeleken met de rugweeën!

Ruggeprik

Ze hadden me geen hele ruggeprik gegeven dus voelde nog wel mijn buikweeën.
Ik heb daarna gewoon nog door mijn weeën heen geslapen en werd wakker gemaakt om 17 uur voor het avondeten!
Ik voelde me nog redelijk goed en had nog steeds alleen buikweeën. Rond 18 uur had de zuster nog gekeken hoeveel cm ontsluiting ik nu zou hebben, nog maar 6 cm. Wat ging dat langzaam zeg. Maar om 19 uur kreeg ik een flinke persdrang en het leek wel dat ik moest gaan poepen! Mijn man is gelijk een zuster er bij gaan halen en die wou komen kijken hoeveel cm ontsluiting ik had maar het was al te laat. Ik voelde flink die persdrang en zei tegen de zuster nog rustig ik moet nodig naar het toilet, dat was om 19.10 uur! En met dat ik dat zei, was ik al aan het persen, ze trok de deken van me af en ze zag het hoofdje al verschijnen!
De hulp van de zuster snel wat spulletjes gepakt.

Geboren!

Met 5 flinke persweeën werd onze zoon Dani J op de wereld gezet om 19.24 uur heb ik mijn zoontje zelf op mijn buik mogen leggen.
Dat ging aardig snel, de bevalling van.. Dani! Dani was het er helemaal niet mee eens dat hij geboren was en liet luid en duidelijk iets van zich horen!
Ik had heel me zwangerschap naar het liedje geluisterd van marco borsato: Slaap maar. Ik zong dat liedje voor Dani toen hij op mijn borst lag en in 1 keer was Dani helemaal stil.

Nog even in het ziekenhuis..

Ik was helemaal trots op ons zoontje en wou hem niet meer aan de zuster meegeven!
Dani woog 3350 gram en was 49 cm lang en was geboren op 3.12.2006, op mijn schoonzusje haar verjaardag, die werd 18!
Maar omdat mijn vliezen nu eenmaal 62 uur en 54 minuten gebroken waren, ik wat verhoging had tijdens de bevalling en Dani een beetje kreunde, moesten we in het ziekenhuis blijven.
Dani heeft antibiotica gekregen omdat er infectiestoffen waren aangetroffen in het bloed! We hebben allebei in totaal 10 dagen in het ziekenhuis gelegen!
Nu gaat het erg goed met ons gezinnetje! We doen leuke dingen en Dani groeit als kool! Hij brabbelt, is ook echt een vrolijke nieuwsgierige drukke baby die ook altijd lacht! Leuk zo’n lachebekkie!

en dat was het verhaal van de bevalling van..

de bevalling van..

lees ook: giving birth