Geen geld en toch gelukkig

Dit zou een zuur blog kunnen worden over een single mom… Maar zo zit ik gelukkig niet in elkaar. Lang geleden heb ik na jaren twijfelen een grote sprong in het diepe gemaakt door te scheiden. Met mijn koters en een deel van de inboedel verhuisde ik naar een lief, maar kleiner huis. Mijn parttime salaris werd aangevuld tot bijstandsniveau.

ik was gelukkig

Maar wat was ik gelukkig! Als ‘s avonds de kinderen op bed lagen, zat ik met een wijntje in de tuin. Hoofd in mijn nek om naar de sterren te kijken en verzuchtte dan ‘life is good!’ Geld voor dure dingen had ik niet, we hebben heel wat koekjes gebakkken en touwtje gesprongen.

natuurlijk….

Natuurlijk had ik financiele zorgen. Zo waren mijn kinderen bijvoorbeeld geen helden als ‘t om de tandarts ging. Bij mijn jongste moest een piepklein gaatje gevuld worden. ‘Heel stil zitten, hoor! Als het pijn doet, mag je je hand opsteken’, stelde de tandarts haar gerust. Zodra hij de boor uit de standaard pakte, ging haar hand al omhoog… Het middelste kind hield zijn kiezen stijf op elkaar. Geen beginnen aan en we werden doorgestuurd naar de angsttandarts. Daar ging zijn bekkie al open voordat hij in de stoel zat. En mijn portemonnee ook…

drie-maands-projecten

We keken uit naar mijn ‘drie-maands-projecten’, betaald met huursubsidie en kinderbijslag. Ik kocht een oude Fiat Panda, zodat we lekker mobiel waren. We gingen met de bus 10 dagen naar de Spaanse kust, de jongste nog gratis mee. Een feestje, met een koelbox vol lekkers waren we 22 uur onderweg. In het hotel genoot ik van de luxe dat de bedden opgemaakt werden en dat drie keer per dag het eten klaar stond. De kinderen ravotten fijn met vriendjes in het zwembad. Goud!

het grootste compliment…

Het grootste compliment kreeg ik jaren later van de oudste. Hij sloeg zijn arm om mijn schouders en ik kreeg een kus op m’n hoofd. ‘Mam, ik weet dat het niet gemakkelijk voor je geweest is, maar we zijn nooit iets tekort gekomen…’