pinquinleed

Knuffeldierendokter: Pinguinleed of hoe pinquin pinkie weer herstelde.

Winter 2010. In het kader van de Olympische Spelen kon bij de supermarkt gespaard worden voor knuffelbeestjes met een oranje mutsje op.
En gespaard hebben we want de pinguin bleek al heel snel de favoriete knuffel van Annabel te worden en een reserve  pinquin Pinkie leek ons wel verstandig. We zijn nu een jaar verder en overal waar Annabel gaat volgt Pinkie. Zijn snaveltje wat plat gekauwd maar verder gaat het goed met hem.

Tenminste…. Aan zijn billen hoort een label te zitten maar die is onderhand vergaan tot een paar draadjes. En juist dat label schijnt toch wel erg belangrijk te zijn voor de kleine meid. Dus zit er niets anders op dan een “flubbertransplantatie” uit te voeren.

Een donor

Grote zus heeft al een geschikte donor gevonden. Haar giraffe en zij zijn niet zo gehecht aan labels aan knuffels. Raffie wil best zijn “flubber” afstaan aan Pinkie. Dat wordt dus een dubbele operatie.
Genoeg mensen die nu denken, ach je knipt het labeltje eraf en naait ’t weer vast aan de pinguin maar zo werkt dat bij mij niet helemaal. Het gehele label wilde ik hebben dus moest er een naadje opengehaald.
Na een kwartiertje zat Raffie, een flubber armer, weer tevreden bij zijn moeder in de armen en was Pinkie aan de beurt.

Naadje los, oude label eruit, nieuwe erin en de boel weer netjes dichtmaken en ook  pinquin Pinkie werd blij weer begroet daar zijn mama. Helemaal tevreden dat hij weer een flubbertje had.
Helaas voor Pinkie was de transplantatie niet voor lange tijd succesvol. Na een paar weekjes is van de nieuwe flubber niet veel meer over. Dan toch maar op zoek naar een steviger exemplaar en opnieuw opereren…

Ondertussen heeft  pinquin Pinkie nummer 2 ook wat “lichamelijke klachten” gekregen. Door al het geknuffel en veelvuldig wassen is zijn vulling wat klonterig geworden. Hij voelt zich wat slapjes en ook zijn flubber is onderhand aan vervanging toe.
Nu de Pinkies met grotere regelmaat buiten de deur verblijven en ze al even avontuurlijk ingesteld zijn als hun “mamma”, lijkt het eveneens zinvol ze van iets te voorzien waarmee ze weer thuis kunnen komen, mochten ze de weg kwijtraken.

Operaties

De oplossing werd een algehele operatie van beide Pinkies. Alle oude vulling eruit, een goede wasbeurt en volledig nieuwe vulling er weer in. Het nieuwe label werd een stuk dubbel genaaid keeperband met aan de ene kant geborduurd: “I am lost” en een telefoonnummer en aan de andere kant de naam Annabel. Mochten ze ooit ergens alleen achterblijven dan hopen we maar dat er iemand zo vriendelijk is te bellen waar Pinkie zich bevind. De Pinkies kunnen er weer even tegen.

Best mogelijk dat ze na verloop van tijd nogmaals geholpen moeten worden met een nieuw label of wat “verse” vulling maar dat betekend alleen maar dat ze nog altijd flink plat geknuffeld worden. En voor een knuffel pinguïn is er niets fijners te bedenken dan dat…

lees ook: de knuffeldieren dokter: flamingoleed