Eten wat er op tafel staat
We eten wat er op tafel staat, is dat nog iets van deze tijd of niet?
Ik persoonlijk vind van wel. Zeker in een tijd waarin de boodschappen best duur zijn.
Dus moeten mijn kinderen gewoon eten wat er gekookt wordt en op tafel staat.
Maar niet iedereen vindt alles lekker, hoe pakken we dat aan?
Eten wat er op tafel staat
Boodschappen doe ik in principe altijd een keer per week op maandagochtend. Ik maak dan een week lijstje met wat we op welke dag eten.
Zeker met wisselende werkdagen en een man die in ploegendienst werkt, vind ik dat wel prettig.
Op de dagen dat ik werk, kookt mijn man. Ik kan dan zo aanschuiven als ik uit mijn werk kom.
Vaak eten we dan iets als stamppot of pasta. De stamppotjes die mijn man maakt, vinden mijn kinderen lekkerder dan die van mij. (iets met meer geduld tijdens het koken en meer kruiden?)
Dus als mijn man kook, eten alle drie de kinderen eigenlijk altijd wel goed!
Nou heb ik gelukkig niet hele moeilijke eters. Maar ze lusten ook niet allemaal alles.
Toch zet ik soms wel wat op tafel wat iemand niet lust. Ik ga niet voor ieder kind apart wat koken en ze moeten het dus gewoon doen met wat er op tafel staat, die dag.
En als ik rekening moet houden met wat iedereen wel en niet lust, eten we de hele week alleen maar de 3 bekende P’s; Pizza, Patat en Pannenkoeken.
Hoe houden we rekening met iedereen?
Als ik een boodschappenlijstje maak, vraag ik vaak aan de kinderen wat voor gezonds ze die week willen eten.
Mijn middelste zoon kiest dan vaak voor broccoli of wortels, met aardappels en vlees.
De oudste is dol op tomatensoep en pasta met tomatensaus. Dat zijn dus dingen die regelmatig op ons menu staan.
We eten iedere week wel een keer iets van pasta en groenten met aardappels en vlees.
Gerechten met rijst vinden mijn jongens allebei niet zo heel lekker. Maar ik zelf houd daar wel van. Dit eten we niet wekelijks, maar af en toe. Ze moeten dan altijd wel een paar hapjes proeven.
Soms gaan dan de bordjes helemaal leeg en soms blijft er wat staan.
Zeker de peuter eet lang niet altijd zijn bord leeg.
Een toetje krijgen ze eigenlijk altijd nog wel na het eten. Dus ze gaan heus niet met een lege maag naar bed.
En eten ze het echt helemaal niet? Dan wil ik nog wel eens een boterham smeren. Maar dit gebeurt zeker niet dagelijks of wekelijks.
Hoe zorg jij ervoor dat iedereen mee-eet aan tafel?
lees ook van mama Jezz het grote geheim van Sinterklaas
Hier moeten ze ook proeven en eten wat de pot schaft. De oudste heeft autisme en eten is wel een dingetje, dus is onze menu al vaak aangepast. En dan nog lukt het moeilijk.