Zwanger worden gebeurde bij ons niet zomaar
Persoonlijk bevallingsverhaal
Na een jaar zijn we naar de huisarts gegaan, misschien had die wat tips had om het proces een beetje te versnellen.
Nou, we kwamen van een kale reis thuis. Zijn enige reactie was ‘als de zaadlozing binnen in de vrouw plaatsvindt, is het wel goed’ nou zover waren we zelf ook al.
Dus een beetje verdrietig dachten we: nou ja, we proberen gewoon verder.
Tot ik de volgende dag gebeld werd door de assistente van de huisarts. We mochten naar de gynaecoloog. Wat waren wij blij, dus hebben we gelijk een afspraak gemaakt.
Een maand later mochten we komen. We hadden een hele leuke vrouw die ons van alles vertelde.
Mijn man was eerst aan de beurt en daarna werd er naar mij gekeken. Het traject kon beginnen.
Eerst bleek mijn man een verwaarloosde blaasontsteking te hebben en nadat die was verholpen (3 maanden later) mochten we weer komen.
En nadat hij weer zaad had ingeleverd, bleek dat helemaal in orde te zijn, dus op naar mij.
De volgende stap was een baarmoederfoto hierbij werd contrastvloeistof in de baarmoeder gespoten en tegelijkertijd een foto genomen. We moesten na 4 weken terugkomen voor de uitslag
En ja hoor, 4 weken later was ik overtijd! ’s Vrijdags een test gedaan, die was niet echt positief maar omdat we ’s maandags nog wat zaad moesten inleveren bij de gyn, brachten we ook wat urine voor nog een test.
Voor mijn gevoel duurde dit uren maar eindelijk kwam dan het verlossende antwoord.
IK WAS ZWANGER!
Eindelijk na 2 jaar proberen.
Op 25 april 2006 was ik uitgerekend: onze trouwdag en de dag dat we verkering kregen. Mooier kon niet.
Maar het werd 25 april en er gebeurde niks. Pas op 28 april begon het te rommelen, mijn man is ’s ochtends toch gewoon naar het werk gegaan.
Om 3 uur heb ik hem gebeld dat het nu toch echt menens was, maar toen hij thuis was, hield het op. Pas om 10 uur, toen ik goed en welop bed lag, kwam de eerste echte wee.
Om 12 uur ben ik naar beneden gegaan omdat ik elke 15 minuten een wee had. Om 2 uur waren ze er al om de 5 minuten en heb ik mijn man uit zijn bed gehaald om de huisarts te bellen.
Deze kwam om half 3. Ik had toen 5 cm ontsluiting en we mochten de kraamhulp wel bellen. Deze was er om half 4 en om half 5 was de huisarts er weer.
Ik zat toen al op 9 cm. Hij heeft toen de vliezen gebroken en om 6 uur mocht ik gaan meepersen.
Om 7.05 werd ons mannetje geboren. Een gezonde kerel van 7,5 pond en Gerrit is zijn naam.
Persoonlijk bevallingsverhaal
Op zich geen vreemd of bijzonder verhaal maar voor ons echt ons verhaal een stukje uit ons leven wat voor ons een hele speciale betekenis heeft.
Nu zijn we alweer een jaar verder en nog vaak denken we aan die tijd hoe goed het ons heeft gedaan dat we juist naar elkaar toe zijn gegroeid en dat we nu een klein manneke hebben.
Lees ook: Transpositie van de grote vaten; verhaal van Guido
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!