De kinderen thuis: weer naar school, hoera of help

De kinderen thuis: weer naar school, help of hoera?

Het hoge woord is eruit: nog twee weken gewoon (nou ja…) vakantie en dan mogen de scholen weer open.
Wat vinden de moeders, wat vinden de kinderen?

weer naar school hoera:

In onze praatgroep was het wel helder: de meeste van ons moeders konden niet wachten tot de kinderen weer naar school mogen. Het is ook gewoon heel veel allemaal: thuiswerken met de kinderen om je heen, je rol als juf, je zorg om het virus en een dagelijks leven waarin boodschappen doen je uitje wordt.
Ouders (en sommigen van ons hebben zelfs grootouders) die je nu al weken niet gezien hebt.
Toch enorm begrijpelijk dat er momenten zijn, waarop je als moeder, het even – heel even, maar – totaal niet zit zitten.

Ook de kinderen zijn over het algemeen blij dat ze weer naar school mogen. Laten we Dax eens aan het woord laten:

Ook de kinderen van moeder L stonden te springen om weer naar school te gaan. Toen Moeder L onder staande foto op Twitter zette, met de opmerking dat ze zelf net zo blij was, leverde haar dat een storm van kritiek op. Tja…wij zeggen daar gewoon niks over…

Alle moeders rapporteren dat hun kinderen blij zijn. En hoe logisch is dat? Een kind gaat niet alleen naar school om te leren rekenen, lezen en schrijven. En de namen van alle hoofdsteden te leren. Hoe leuk en nuttig dat ook is. Kinderen gaan ook naar school om met elkaar te spelen en te doen. Sociale interactie heet dat, als je om een duur woord verlegen zit. Dat kunnen wij moeders op geen enkele wijze vervangen.

weer naar school help:

Wanneer je als moeder in de risico groep valt, sta je ineens voor een duivels dillema… Je gunt je kind alles en dus ook het terug naar school gaan. Maar wat als je kind toch het virus oppikt en meeneemt?

Ook onder de moeders die niet direct in de risicogroep vallen heerst die zorg. Die knellende: wat –als?

Zoals moeder S zegt “Ik heb angst voor verdere verspreiding. Het voelt niet fijn om mij kinderen naar school te laten gaan.  Ook al is het in super deeltijd. Om alle redenen die ik noem. Om besmettingsgevaar dat weer oplaait. Dat er misschien voor zorgt dat mijn kids iets meenemen naar huis. Dat het daardoor misschien lange tijd onverstandig blijft om bij oma langs te gaan. Dat we geen boodschap meer kunnen brengen. Dat we zoveel niet weten.

Angst dat “we” juist niet meer rationeel na denken. Met alle gevolgen van dien.”

Verschillen maken het verschil…

We merken dat het ook dat in het denken over “weer naar school”, het” verschil maakt in welk deel van het land je woont. Of je kind op een kleine school zit, waar iedereen elkaar kent, of juist op een hele grote school. Dat het uitmaakt of  je in je omgeving corona slachtoffers kent. En zo zijn er nog veel meer factoren.

Maar over het algemeen, hebben we toch wel vertrouwen in de overheid. En vertrouwen we erop dat deze eerste stap terug naar een normale(re) samenleving wel overwogen is genomen.