Eten wat de pot schaft of toch maar apart koken?
Wij mochten thuis veel, mijn ouders waren zo moeilijk niet. Maar er waren twee dingen die niet mochten : te laat komen en zeggen : dat lust ik niet. Eten wat de pot schaft en vooral niet zeuren.
Verhalen van vroeger
Mijn moeder vertelde daar ooit over. “Toen we net getrouwd waren, woonden we in ( het was vlak na de oorlog ) bij een groot gezin. Soms stond ik tegelijk met mijn hospita bij de groenteman. En dan stond zij …worteltjes of nee, die lust Jan niet. Sla? Oooh nee dat lust Sofie niet…doet u maar worteltjes en sla. Ik nam me voor”, zei mijn moeder dan ferm “dat mijn kinderen later gewoon alles zouden eten. Ik ben toch niet gek” Ja kijk, mijn moeder was enig kind. Die moest het opvoeden toch ook een beetje leren van het kijken naar anderen….
Hoe het ook kwam, kwam het, maar wij aten alles wat op tafel kwam. Manlief komt uit een groot gezin. Daar was geen tijd voor gezeur. Eten wat de pot schaft en een beetje snel je bordje leeg eten. Anders werd de vla er vast over uitgegoten….
Eten wat er op tafel komt ?
Onze kinderen hebben ook altijd met de pot meegegeten ( al hebben we nooit de vla over de aardappels gegoten ) Maar er zijn genoeg moeders die en sla en worteltjes koken. Dat ik het niet doe, is niet zo zeer uit principe, het is uit gemakzucht. Ik ga me daar toch niet twee of drie maaltijden per dag staan te koken? Ik hou van koken, maar er zijn grenzen.
Er zijn ook moeders die ook hun grenzen hebben, maar een uitzondering maken als er pittig gegeten wordt. Kan ik me iets bij voorstellen, alhoewel…Een van die moeders ontmoette ik vandaag. Ze had pret voor tien. Zij en manlief wilden een lekkere pittige curry. Je weet wel, zo een war de tranen nog net niet van in je ogen schieten. Daar hielden de koters niet zo van, en daar kon ze zich iets bij voorstellen. Dus die kregen fijn vissticks en niet wat de pot schaft. Hielden de koters niet zo van ?? Hoezo ?? De jongste spruit at vrolijk van haar bord mee en vroeg vriendelijk om meer.
Ze moest er vreselijk om lachen, maar vroeg zich tegelijker tijd af of ze voor de twee oudsten niet et even te makkelijk was geweest…
Tja eten wat de pot schaft, of toch apart koken?? Wie het weet mag het zeggen.
Ik ben vroeger opgevoed met wat de pot schaft en dat wil ik me dochter ook mee geven al is het maar dat ze alles een keer proeft wat als je het niet proeft weet je ook niet of je het lekker vind
sterker nog : je moet eigenlijk 5 keer iets proeven, voor je het lust !
Wij moesten vroeger ook bijna alles wel eten. Net zo lang aan tafel zitten tot ons bord leeg was … dat waren soms lange avonden haha. Maar ik denk wel dat dat de beste manier is … gewoon opeten. Of in ieder geval eerst een paar keer proeven wat je zegt. Later ben je er blij mee!
Mijn moeder kookte vaak voor mij apart. Ik was een drama met eten. Nu ik zelf moeder wordt moet ik gaan zien hoe onze dochter met eten omgaat. Achteraf weet ik wat mijn issue was, maar met dwingen had je bij mij niets bereikt. Inmiddels eet ik alles, dus het probleem lost zich vanzelf wel op, met liefde en aandacht. Ik ben voor maatwerk, niet iedereen is hetzelfde. Voeden naar behoefte dus ipv eten wat de pot schaft!
op zich is het een mooi streven….voeden naar behoefte, maar soms kost het gewoon even wat moeite aan nieuwe smaken en structuren te wennen..en da denk ik : hoe krijg je dat dan voor elkaar?
Bij mij in het gezin thuis (waar ik ben opgegroeid) daar eet ook iedereen wat anders. Ik heb alle groentes leren eten, maar sommige eten al niet eens aardappelen. Mijn zusje eet dus een paar keer per week doperwten, want dat is een van de weinige groentes die ze wel lust. Ik ga mijn kinderen toch echt anders opvoeden mocht ik ze ooit krijgen (zeg ik nu dan 😉
het begint bij goede voornemens !
Bij ons is het in 90% van de gevallen eten wat de pot schaft. In uitzonderlijke gevallen, wanneer wij iets speciaals eten, maken we soms een wortelstoemp en worst voor de kids.
Mijn moeder kookte ook echt nooit apart, gewoon eten wat de pot schaft, nu ben ik dankbaar daarvoor want ik lust veel!
same here 🙂
Het probleem lost zich inderdaad vanzelf op. Ik weiger om appart te koken, gewoonweg geen tijd en zin in. En mijn inziens eten ze echt alles als ze honger hebben 😀
niet snoepen, geen zoete melkdrankjes…en een trek dat ze krijgen..
Ik moest altijd eten wat de pot schafte wat ervoor heeft gezorgd dat ik nu vrijwel alles lust.
Wij moesten vroeger altijd eten wat mn moeder kookte. We moesten alles proberen en als we het na een paar happen nog niet lekker vonden kregen we een broodje. Handig want ik lus nu dus bijna alles!