Mindful eten met je kind door Delicia

Ken je de nieuwste hype al? Mindful eten. Het is niet alleen een makkelijk toepasbare mindfulness oefening maar het blijkt ook goed te werken om er een paar kilootjes af te krijgen. Dat leek mij als werkende moeder een ideale combinatie! En de kinderen dan? Die doen gewoon mee (of beter gezegd… die doen voor hoe het moet….

Oké, oké, de oorspronkelijke oefening vraagt om een plekje te zoeken waar je rustig kunt zitten… Ach. Ik doe mijn ogen dicht en doe gewoon net alsof dat zo is. Oh nee, ik laat ze nog maar even open, want de eerste stap is om goed naar het uitgekozen stukje voedsel te kijken. “Leg het op je handpalm en kijk naar het voedsel alsof je van een andere planeet komt en dit nog nooit eerder hebt gezien.” De uitverkorene van mijn bord was een stukje gehakt dat ik uit mijn spaghetti had gevist. Geruld gehakt welteverstaan, tenminste, een poging tot. Ik zou het eerder een kleine klont noemen. “Hahaha, jij eet poep, mama!”

Laat ik maar gewoon doorgaan naar de volgende stap. Voelen. Het voelt inmiddels niet warm meer. Maar dat ben ik wel gewend. Je kent het vast wel: er moet tóch nog iets in stukjes gesneden worden of iemand moet tóch weer even naar de wc en vindt het eng om alleen te gaan.

Als ik me concentreer op de textuur hoor ik naast me: “Gèèètsie, mama, je pakt een drol! Hahaha!”

Hij komt niet meer bij als ik verder ga met het volgende onderdeel van het mindful eten: ruiken. Het ruikt gelukkig beter dan dat het eruit ziet en ik voel het water in mijn mond lopen. Maar ik hou me nog eventjes in. Eerst nog eraan… euh… luisteren?! Daar moet ik zelf dan weer om lachen, de ‘drol’ maakt toch echt geluid als je er een beetje in knijpt!

Daarna mag er geproefd worden. Ik geniet van het stuk stront dat op mijn tong ligt. In de mindful eten opdracht wordt gevraagd of je veranderingen in je mond kunt opmerken en wat je proeft voordat je er langzaam in bijt. En wat er dan met je mond gebeurt. Ik besluit om toch maar even mijn ogen dicht te doen om me hier zo goed mogelijk op te kunnen concentreren. En ook tijdens de laatste stap: het doorslikken. Ooit gemerkt welke sensaties je daarbij kunt opmerken? Een bijzondere ervaring vond ik het, om dit hele gebeuren eens in slow-motion mee te maken.

Ik snap nu wel waarom men af zou kunnen vallen van mindful eten. Als je op deze manier een heel bord spaghetti op zou moeten eten… dan ben ik na 5 happen wel klaar! Maar ik vind het wel een goed plan om deze stappen te volgen na het opentrekken van een zak chips of pak chocoladechipcookies .

Oh de laatste stap is trouwens om de afwezigheid van eten in je mond en de na-effecten te voelen. Daarbij kan ik je één tip geven: pas op met wanneer je je ogen dicht doet en je met kleine kinderen aan tafel zit… die kunnen ook héél goed mindful eten.

lees ook eens: lust ik niet lust ik wel