Ik ben geen glammom, nooit geweest ook. En weet je hoe dat komt? Ik ben geen glamperson. en ik heb niks met make-up
Het is niet zo dat ik mij zelf verwaarloosd heb tijdens het moederschap, alleen maar tijd voor de kindjes en het huis…Niks hoor, ik heb gewoon nooit make-up gedragen. En beoordeel kleren voor op het kleur en “zitten ze lekker”
Soms zegt iemand tegen me : “dat staat je goed”. En dan denk ik : waarom staat dit me nu beter dan dat wat ik gisteren aan had??? Schiet mij maar lek, ik heb geen idee…
Het is niet zo dat ik echt principieel tegen opmaken ben hoor. Ik heb wel zeker 6 rode lippenstiften. Want ik vind rode lippenstiften leuk, dus koop ik er soms een. Ze raken nooit leeg. Ze raken wel eens weg, dat wel…
Toen ik mijn opleiding voor docent drama deed ( dat is langer geleden dan ik hier ga vertellen ) leerde ik van mijn vriendin R. een lijntje om de ogen te zetten. Dat vonden we mooi. Herstel : dat vind ik mooi. Dat doe ik bijna elke dag.
Make up loos opgroeien?
Jullie begrijpen nu inmiddels wel dat dochterlief zo goed als make-up loos dreigde op te groeien.
Gelukkig had ik veel lieve collega’s die al hun restjes nagellak, oogschaduw en what-ever aan haar schonken.
Jullie begrijpen inmiddels ook dat dochterlief zonder make-up alleen door haar moeder gezien wil worden…( en dan nog liever niet )
Drie jaar geleden bekende een lieve vriendin me dat ze toch wel eens naar een schoonheidsspecialiste zou willen. Maar alleen vond ze eng. Dus…wij boekten een sessie.
Ik heb mijn ogen uitgekeken. Een beetje van dit hier, en een beetje van dat daar…een speciaal borsteltje voor je wimpers en een ander voor je wenkbrauwen…Opmaken het is een vak apart .
Mijn vriendin vond het enig…ik voelde me een schilderij. Ik durfde niet eens te glimlachen, bang dat de lak zou breken…
Er was een iemand die me toejuichte. Juist . Dochterlief….
En jullie ? zijn jullie glammoms?
lees ook : Dromen, durven , doen
