slaap

over slaap, slapen en slaapplekjes…..

Ik hoor mijn avonturier s nachts naar de wc gaan. Hij is 6. Heeft zijn eigen slaapkamer. Zijn eigen bed. Zijn eigen knuffels. .

Plassen. Als je slaapdronken bent. Ik bedenk wat een heerlijkheid het is dat hij zindelijk is. Nachten achter elkaar er uit wanneer hij in zijn bed had geplast. Dagen achter elkaar dat de wasmachine eenzelfde programma en eenzelfde soort was draait.

Zindelijk zijn. Wat een heerlijkheid.

Maar nu….

Heeft mijn avonturier bedacht dat wanneer hij naar het toilet is geweest dat hij erna bij mama in bed kan kruipen. Omdat z’n bed niet lekker ligt, zegt hij. Of omdat jij anders alleen in bed ligt. De charmeur. Die de waarheid spreekt. De plek naast mama is leeg. Ruimte genoeg om je naast het warme mama-lijf te vleien en verder te slapen.

Goed bekeken, jij kleine deugniet.

En ik?

Ik heb me er heel even, echt heel even, druk om gemaakt. Was dit een goed idee? Moest ik niet strenger optreden in de nacht en hem zijn zijn eigen bedje laten slapen?

Maar nee.

Mijn antwoord is nee.

En dat mag voor iedereen anders zijn. Als ik een ding van het moederschap heb geleerd,dan is het dat slaap een groot goed is tijdens de opvoeding. Hoe uitgeruster ik ben, hoe prettiger ik overdag ben in de omgang.

En dus, is dit nachtelijke tafereel de overweging geweest van “choose your battles”.

Met een duidelijke meerderheid om dit te laten gebeuren.
Mij verder te laten slapen, mezelf mijn nachtrust te gunnen.
Met zo’n lekker lijfje naast me.

.En heel af en toe, wanneer dat lekkere lijf ineens een voet in mijn gezicht duwt of vrolijk voor dag en dauw laat weten dat hij wakker is, heel even overweeg ik dan mijn strijdbijl weer op te graven.

Om erna mezelf weer te herinneren aan het genot van wel door te kunnen slapen. Met liefde herinner ik me de 1000x dat ik eruit ben genieten voor voeding, tut of troosten. Voor spugen. In bed plassen…

Met liefde herinner ik me dat. Daar heb ik wel een voet in mijn gezicht voor over.En met een lach op mijn gezicht draai ik me nog eens om en doezel verder.
Wat een heerlijkheid, dat lijfje naast mij!