Ik ben Iris
Iris over moeder worden en over geen moeder moegen worden…
In een wereld vol zwangere vrouwen, moeders en oma’s droomde ik van een gezinnetje voor onszelf. Vroeger toen ik een kleuter was wist ik al dat ik moeder wilde worden. En juf. Dus vanaf mijn puberteit paste ik op kinderen, gaf zwemtraining aan grote groepen jeugd en genoot daarvan.
Na mijn opleiding voor logopedie had ik diverse banen, bijna altijd met kinderen.
En tegenwoordig werk ik met hart en ziel met leerlingen van onze fijne school voor zeer moeilijk lerende kinderen.
Ik ben Iris, 42 jaar, getrouwd, creatieve levensgenieter met een hart voor (speciale) kinderen, reserve-mama van de kinderen van mijn zusje, tante van de dochters van mijn schoonzusje. En moeder van onze twee ongeboren kinderen.
Dat het gedroomde gezinnetje er niet vanzelfsprekend kwam, wist ik toen nog niet. Samen met mijn grote liefde stapte ik in de achtbaan van het vervullen van onze kinderwens.
Stoppen met de pil: het moeder worden kan beginnen
Het is tien jaar geleden dat ik stopte met de pil. Ik weet nog hoe dat voelde: “superspannend dat we vanaf nu proberen een kindje te maken”. In mijn lijf voelde ik van alles gebeuren tijdens mijn cyclus. Ik zocht op internet naar informatie over vruchtbare dagen, eisprong en innesteling. Het vrijen kreeg ook een extra dimensie en ik vroeg me daarna elke dag af of we meteen zwanger zouden zijn. Ik fantaseerde over de toekomst: samen met onze twee kinderen. Op dag 28 van mijn eerste cyclus zonder pil was ik nog niet ongesteld en had ik heel veel hoop op een zwangerschap. Ik deed uit pure nieuwsgierigheid een zwangerschapstestje. De teststreep bleef spierwit terwijl de controlestreep duidelijk roze kleurde.
En ik voelde paniek. Dit was niet de bedoeling! Niet zwanger terwijl ik zoveel in mijn buik voelde. Een dag later kwam mijn menstruatie, ik voelde me intens verdrietig en teleurgesteld. En ik dacht: wat nou als het niet gaat lukken om zwanger te raken?
lees ook : Zwanger worden
Ik was ook vol verwachting na het stoppen met de pil… wat verdrietig dat het 10 jaar later nog niet is gelukt om een baby te krijgen….
Je brengt de verhalen echt op een hele indringende manier. Zo leuk om lezen en vaak voor velen denk ik, hele herkenbare situaties.
Ik wil graag weten hoe het afloopt haha!
Beetje geduld, de rest zal volgen 😉
Ik ben ook nieuwschierig geworden hoe het afloopt!
Boeiend geschreven, ben benieuwd naar het vervolgverhaal!
Als je graag zwanger wilt worden is dat inderdaad best spannend. Ik was me er ook altijd erg van bewust dat je maar moet hopen dat het lukt.
Benieuwd hoe dit in hemelsnaam verder zal gaan, kijk er naar uit!
Je hebt een lange rit verlopen en dat is heel verdrietig. Hopelijk zal het lukken en vreet het je niet op van binnen.
Ik heb er mijn draai in gevonden, met hulp en met steun van mijn omgeving. En dat is heel waardevol!
Hopelijk heb je de moed nog niet opgegeven om zwanger te worden, lieve Iris!
Eenmaal wetende dat je zwanger wil worden en hiervoor kiest, kan het wachten hierop zo intens zijn en dagen soms zo lang. Het moeten herstellen van die droom telkens weer en de teleurstelling elke keer en dat al tien jaar, lijkt me niet niks…. Wat mooi wel dat de passie om kinderen al op zoveel andere gebieden tot zijn recht komt bij je! Vele zullen hier zo blij mee zijn dat je dit met zo veel liefde doet.
Dankjewel!
Mooi verhaal maar toch best heftig.
Wat tof geschreven! Ik wil nu absoluut weten hoe het afloopt!