De huttenbouw heeft in vele dorpen en steden vele namen. Het kanHuttenbouw heten, maar ook bijvoorbeeld Vestingeiland of Spijkerdorp of Marconia. En in het ene dorp duurt het 2 weken, in het andere stadje maar een.
Maar een ding hebben ze allemaal gemeen: het principe is heel erg eenvoudig.
Huttenbouw heeft niet veel meer nodig dan:
- Een stuk braakliggend terrein ( bij voorkeur met bomen en schaduw, maar zelfs dat hoeft niet.
- Heel veel ( nee nog meer ) hout en pallets.
- Een heleboel enthousiaste volwassenen, die stiekem nog een beetje kind zijn.
Wat gebeurt er bij de huttenbouw
Wat mij altijd het meest verbaasd heeft, toen mijn kinderen meededen, was de eenvoud van deze activiteit. Kinderen vormen van te voren groepjes. Als er een kind komt dat nog geen groepje heeft wandelt de begeleiding met hem over het terrein en is er binnen 10 minuten altijd wel een groepje gevonden.
Als het startsein wordt gegeven, mogen kinderen hout van de houtstapel halen. Je snapt, dat kan nog wel eens wat strijd geven. Maar dat komt op de een of andere manier altijd weer goed.
Waarom ik fan ben
En dan gaan kinderen bouwen. En bouwen. En bouwen. Ze bedenken hoe ze de mooiste, de gekste, de hoogste hut kunnen maken. Dat vraagt dat ze overleggen en plannen en het met elkaar eens worden!
En dan gaan ze bouwen: timmeren, zagen, slopen en weer opbouwen. Uren. Dagen. Daar worden ze heel handig van!
En j, zo af en toe gebeurt er een ongelukje. Maar dat is wat het is : een ongelukje. In de meer dan 25 jaar dat in mijn dorp de huttenbouw plaats vind, is er nog nooit een kind met ambulance afgevoerd.
Het is die ultieme vrijheid van zo’n huttenbouw die ik zo mooi vind. Een veldje, bouw materiaal en mekaar…Zo leuk, zo leerzaam.
Gaat jouw kind al?
lees ook : Vakantie in Italie?
