Te veel kinderen naar de psycholoog?? 

Mijn gedachten over de ideeën van staatssecretaris Maarten van Ooijen.

Het aantal kinderen dat gebruik maakt van een psycholoog stijgt enorm: 25 jaar geleden kreeg 1 op de 27 kinderen jeugdzorg, nu is dat in sommige steden al 1 op de 6. 

Nu is het in mijn ogen de vraag in hoeverre jeugdzorg niet zelf onderdeel is van het probleem. Een uiterst in zichzelf gekeerde, autoritaire organisatie. Sommige van haar medewerkers wanen zich de plaatsvervanger van God op aarde… 
 
Problemen van jongeren oplossen met behulp van jeugdzorg, lijkt mij dus geen goed idee. Maar de problemen, moeten wel opgelost worden…dat is duidelijk

Staatssecretaris Maarten van Ooijen vindt het volgende:

 De staatssecretaris Maarten van Ooijen vindt dat ouders wat minder moeten psychologiseren en zelf wat meer moeten relativeren. Om geloofwaardig over te komen, vertelt hij dat hij zich ook wel eens zorgen maakt over de vorderingen van zijn kinderen op de basisschool. Maar een goed gesprek met andere ouders, laat hem dan zien, dat zij ook onzekerheden kennen, over de prestaties van hun kinderen… Problem solved. Voor mijnheer van Ooijen tenminste wel. 

Ik vind het schandalig simplistisch denken. Mijnheer van Ooijen gaat nog verder in zijn simplistische gedachtegang: hij gaat een praatgroepje van ouders maken. Iedereen mag meedoen. 

Lekker babbelen

En dan gaan ouders en instanties lekker babbelen met staatssecretaris Maarten van Ooijen over hoe het zou moeten. Hoe verstandig het zou zijn om: de schoolkeuze uit te stellen van 12 naar 14 jaar. Hoe goed het zou zijn influencers die zich op kinderen richten te verbieden. Alle op kindergerichte reclame te verbieden, zodat kinderen niet het gevoel krijgen dat ze niet “meedoen” als ze niet… 

Die babbelgroepen gaan wetten maken die ervoor zorgen dat alle kinderen naar een sportclub kunnen. Dat sportclubs ouders die langs de lijn hun kinderen staan op te hitsen een clubverbod van een maand kunnen krijgen. Deze lijst kunnen we moeiteloos langer maken.

Wat ik bedoel te zeggen is dit: het zijn niet onze kinderen die massaal allemaal gek zijn geworden. Het is onze maatschappij, die kinderen overbelast. En het zijn niet de ouders die de maatschappij in hun eentje kunnen veranderen. Daar zijn regels en wetten voor nodig. 

En waar is de belofte van de staatssecretaris dat de aanbevelingen van de babbelgroepen worden vertaald in wetten, waar onze kinderen voordeel bij kunnen hebben? 
Ik zie die belofte niet 

Dus: lieve beste mijnheer van Ooijen, wilt u alstublieft gaan doen, waar u (behoorlijk royaal) voor betaald wordt? Wetten maken, die het welzijn van onze kinderen borgen. Dank u.

Lees ook: de maaltijd op school in andere landen