Moedermelk maar niet van je moeder: de min in de Middeleeuwen.

Wie of wat was de min?

Voor de uitvinding van de flessenvoeding was het voeden van baby’s wanneer ze niet door hun moeder gevoed konden worden een moeilijk verhaal. Baby’s verdragen nu eenmaal geen koemelk en hoewel geitenmelk wat beter gaat, is het ook niet, zeg maar succesvol.
In de middeleeuwen stierven er door ondeskundigheid, uitputting en slechte hygiënische omstandigheden veel moeders in het kraambed.
Wanneer de moeder wegviel was het moeilijk voor de baby te overleven, tenzij er een zoogster of een min gevonden kon worden. Een andere moeder met genoeg melk voor twee.

Waarom huurde men in de Middeleeuwen een min

Gebruik maken van een min gebeurde absoluut niet alleen maar om een baby te laten overleven.
Wanneer een weduwnaar een vrouw kon vinden die zijn kind wilde zogen dan was hij een bofferd en de baby ook. Normaal gesproken was het gebruik maken van een min in de vroege Middeleeuwen (we praten rond het jaar 1000) voorbehouden aan de adel.

 Voor de adellijke dames werd dus de min ingehuurd… Gezien het feit dat vrouwen in de Middeleeuwen niets te vertellen hadden, denk ik zo maar dat ze daar ook geen enkele zeggenschap in hadden…
Het was niet uit aardigheid of bezorgdheid voor de vrouwen dat de baby door de min gevoed werd.
Het was ook niet (nog niet) om te laten zien: “kijk mij eens! Ik kan een voedster betalen!”

Het moeten vooral praktische overwegingen zijn geweest, de baby aan een ander dan de moeder over te laten.
Vrouwen van edellieden hadden namelijk twee belangrijke taken:

1 ) Zoveel mogelijk nakomelingen voortbrengen. De kindersterfte in de vroege Middeleeuwen was schrikbarend hoog. Wilde je zeker zijn van een opvolger, dan moest je echt wel een groot aantal kinderen hebben. Bleven ze in leven: zoveel te beter! Een graafschap heeft altijd een tekort aan stoere mannen om de grenzen te verdedigen. En misschien nog een stukje land extra in te pikken. Mooie dochters konden trouwen en op die manier bondgenootschappen bezegelen.

2) Ze stond aan het hoofd van een groot en ingewikkeld huishouden waar veel werk verzet moest worden en veel monden gevoed (er was tenslotte nog geen AH om de hoek )

Om veel kinderen te krijgen moesten ze snel weer vruchtbaar zijn, een groot huishouden leiden met een kind aan je borst, dat is lastig. Kortom : de edelvrouwe voedde vele monden, maar niet die van haar baby.

Naarmate de Middeleeuwen vorderen (we zitten nu zo rond 1400-1500) werden burgers rijker. Ze konden het zich permitteren  de adel te imiteren. Het gebruik maken van de diensten van de min, wordt dan algemener.

lees ook eens : aan de tiet in de prehistorie