Vier het falen
Daar staan we dan. Nog na snikkend van de frustraties die thuis hoog op liepen. Waarom kan ik je zo moeilijk bereiken? Waarom is jouw gedrag zo bepalend en moet het op die ene manier en anders niet. Het levert frustratie op, omdat ik niet altijd wens te buigen naar jouw verlangen. Choose your battles, het is hier de orde van de dag.
Tranen bij jou, tranen bij mij.
Wie had gezegd dat opgroeien een grote ontdekkingstocht is met pieken en dalen geef ik geen ongelijk.
De situatie van vanochtend, een doordeweekse schooldag.
Ik vind dat ik faal. Ik voel me schuldig. Toch weet ik mezelf niet te kleineren of tekort te doen. Ik laat die belemmerende overtuiging opborrelen en overwaaien. Dit is geen moment van falen. Ik leer.
Ik leer. Elke dag.
Vier het falen!
Ik mag in de spiegel kijken: waarom heb ik gereageerd zoals ik deed?
Het falen wil ons een boodschap brengen. Hoe ben ik opgestaan, was ik toen al geprikkeld? Was het een voorval van waarde waarbij ik echt voet bij stuk wilde houden? Was het deze frustratie waard? Wat kan ik een volgende keer anders doen? Of heb IK iets nodig waardoor ik zo geprikkeld werd?
FALEN. Het klinkt zo hard, ik beoordeel of veroordeel mezelf hard.
Ik weet van mijzelf dat ik het goed doe op de manier zoals ik doe. Hoe ik handel, hoe ik er voor mijn zoon ben of probeer te zijn. Ik doe het goed genoeg.
Want weet lieve ouder, de opvoeding is nooit perfect!
Niet zoals we dit van te voren hadden bedacht. Niet omdat er altijd onverhoopt dingen op ons pad komen die weerslag op ons hebben en daarbij logischerwijs ook op het opgroeien en de interactie met onze kinderen. Dat is leven!
Want weet lieve ouders, de opvoeding is nooit perfect!
Het is niet zoals we dit van te voren hadden bedacht, omdat er altijd onverhoopt dingen op ons pad komen die weerslag op ons hebben. En daarmee logischerwijs ook op het opgroeien van onze kinderen. En op onze interactie met onze kinderen.
liefdevol opgroeien
Liefdevol opgroeien is een pad dat niet te vergelijken is met een geasfalteerde snelweg. Soms loop het pad dood, soms is het een smal wandelpad vol pieken en dalen. Maar keer op keer kun je vooruit kijken naar dat wat nog komen gaat. Neem de lessen die je geleerd hebt mee in je rugzak die ouderschap heet. Wees niet te streng voor jezelf! Je doet wat jij in je mars hebt of wat je op dat moment kan.
Je doet het goed! Echte verhalen, kwetsbaarheid en openheid is wat opgroeien realistisch maakt!
Liefs,
Myrthe
Liefsteling, kindercoaching
foto: CSG Kids Socks
Perfecte ouders bestaan niet en je doet het met hart en ziel. Fouten maken we allemaal, wees eerlijk en praat het uit. Samengevat vind jouw zoon je toch wel de beste moeder van de hele wereld.
Opvoeden gaat net als opgroeien met vallen en opstaan. Je bent ouder en moet je kind gaan opvoeden, gelukkig hadden we even maan het idee te wennen, maar doe het dan ook ineens maar. Ik leer nog elke dag bij.
Ik moet altijd denk aan Wim Sonnevelds omschrijving van een opvoeder: ‘Een opvoeder is een stakker die in het duister tast.’
Heel herkenbaar! Elke dag is een uitdaging in ‘opvoedingsland” 🙂
mooi geschreven
‘Falen’ in het ouderschap hoort er toch ook een beetje bij, het is vooral de teleurstelling dat dingen anders lopen dan we gehoopt of gepland hadden als ouder.
Mooi artikel ! Niemand is perfect daar zijn we immers mensen voor ! Neem ook eens een kijkje op mijn blog
groetjes Britt
Falen vind ik zo negatief klinken, opvoeden gaat nu eenmaal met vallen en opstaan en ook al zijn er diverse boeken over geschreven, dan nog is elk kind en elke situatie weer compleet anders.
Het mooiste wat ik heb gelezen hierover is dat iedereen ‘ook maar wat doet’, maar waar het om gaat is de liefde die je voor je kind voelt. Die is onvoorwaardelijk. En dan is er eigenlijk geen ‘goed’ of ‘fout’ in hoe je het doet. Die onvoorwaardelijke liefde. Dat is het belangrijkste. Vind ik.
Wat een lieve woorden die we ons allemaal mee mogen dragen!
Heel erg mooi geschreven! Wanneer faal je? Is het eigenlijk niet gewoon een leermoment, zo probeer ik het altijd te zien