Tante Iris to the rescue

Tante Iris, ik vier op vrijdag mijn kinderfeestje en jij mag ook komen! Zo begon een berichtje dat ik ooit via mijn zusje ontving. Mijn neefje was jarig, vierde zijn allereerste kinderfeestje en hij wilde mij daar graag bij hebben. Mijn zusje wilde dat ook, want ik had jarenlange ervaring met het entertainen van groepen kinderen bij de zwemvereniging waar ik zwom en training gaf. En dat ging altijd reuze goed en gezellig. Je snapt waarom mijn zusje me graag zag komen….

Het allereerste kinderfeestje

De dag van het bewuste eerste kinderfeestje brak aan. Ik zag mijn zusje en zwager zorgvuldig voorbereidingen treffen om een groepje kleuters bezig te houden. Een feestje met als thema “monsters”. Ik zag een drukke kleuter die van gekkigheid niet wist wat hij moest doen. En ik zag een voor een de kleine gasten binnenkomen. De blik van mijn zusje zei me genoeg.
Ik heb de rol van entertainer op me genomen zodat zij de ouders kon ontvangen.

Had ik al gezegd dat het een monsterfeestje was? De kleuters lieten zich volledig gaan met snoepen, drinken en spelletjes. Mijn zusje ging er steeds wanhopiger uitzien, een kinderfeestje was ingewikkelder dan ze had verwacht.
Na verloop van tijd hebben we de boel naar buiten gestuurd om even uit te waaien, zodat wij konden puinruimen binnen.

Daarna volgden er nog meer kinderfeestjes, gewoon thuis en na verloop van tijd ook wel eens eentje buitenshuis. Bowlen met een groepje bijvoorbeeld. Naast taxirijden kon ik ook mooi een groepje begeleiden. Of thuisblijven met mijn nichtje die nog net iets te klein was om mee te gaan met een kinderfeestje buitenshuis.

Toen mijn schoonzusje kinderen kreeg, kwam ook al gauw de opmerking “oh maar als er een kinderfeestje gehouden gaan worden, vragen wij jou ook hoor!”
Ik ben benieuwd wat mijn rol daar gaat zijn!