Je kind vernoemen: de vernoemingsregels
Toen ik las dat Dinand Woesthof zijn dochtertje naar zijn eerste vrouw : Guusje had genoemd, vond ik dat best wel morbide en niet leuk voor de moeder van de dochter.. Al gauw kwam ik erachter dat Dinand niet meer en niet minder deed dan oude vernoemingsregels opnieuw in de praktijk brengen
Die oude regels zijn streng
Ik was zeer bekend met de vernoemingsregels, tenminste dat dacht ik. Mijn zussen en ik zijn keurig naar de diverse opa’s en oma’s vernoemd. Maar de regel dat een weduwnaar zijn eerste kind naar de eerder overleden vrouw benoemt, die kende ik niet. ( ik ben er overigens nog steeds niet achter of deze regel ook voor weduwen geldt) Het gaat hier om de regel: dood gaat boven leven.
Vernoemingsregels liggen vast…
Zoals gezegd, de vernoemingsregels lagen vroeger strikt vast: het eerste kind naar de vader van de vader, het tweede kind naar de moeder van de moeder. Kind drie en vier naar de overgebleven grootouders. Daarna verschilt het wat per regio: ooms en tantes konden dan vernoemd worden, maar ouders mochten kinderen ook naar zichzelf noemen.
Men hechtte belang aan die regels
Nog niet zo lang geleden, waren die regels best heel belangrijk. De vader van mij dochter bijvoorbeeld, was niet vernoemd naar de vader van zijn vader ( zijn opa dus ) en kreeg dat met regelmaat te horen. Op de naamsdag van opa kregen alle kleinkinderen die wel vernoemd waren een reep chocola, en hij kreeg niks…en dat werd stevig ingewreven…
Daarom was die regel dood gaat boven leven ook zo belangrijk: een overleden familielid ( of partner) moet als eerste vernoemd worden: daar kan en mag niemand boos over worden….
Een ander leuk weetje is, dat het geslacht bij de vernoeming er niet toe doet: Heet opa Jan en is het eerste kleinkind een meisje?? Dan heet ze dus Jannetje. Net zo makkelijk.
Omgekeerd, is kleinkind 2 een jongetje en is oma aan de beurt? Dan wordt Els, Elbert…
Namen die steeds terug komen in een familie
Ook het feit dat een naam al tig keer in de familie voorkwam, was niet belangrijk. Ik maak altijd de grap dat ik, als ik het in man-liefs familie niet meer weet, gewoon Kees zeg. Dan heb ik nl 25% kans dat ik goed zit!
Een andere reden dat je vaak dezelfde naam ziet in een familielijst, is dat vroeger veel kinderen jong stierven. Dan was de vernoeming dus weg. Een volgend kind vulde dat “gat” weer op.
Ik vind al die oude vernoemingsregels best grappig, maar eerlijk gezegd, ben ik wel blij met mijn keuze vrijheid, als het gaat om de naam van mijn kind. Je wil niet weten hoe ze had geheten als ik die oude regels had moeten toepassen.
Ik wist helemaal niet dat dit allemaal zo duidelijk was vastgelegd in regels. Ergens ook wel rustgevend denk ik. Je had gewoon niet zoveel te kiezen.
Ik wist niet dat hier echt helemaal regels voor waren, wel dat het gebeurde hoor, maar die regels kende ik niet. Hier niemand vernoemd, wij zijn ook niet vernoemd trouwens, hier was die regel dus al verbroken.
Huh? Dit heb ik ook nooit geweten. Bij mij in de familie is het wel voorgekomen dat iemand naar een overleden persoon is genoemd, maar dat daar regels voor zijn, dat wist ik niet. Ik ga mijn kinderen (mocht ik ze kunnen krijgen) wel vernoemen in ieder geval naar familieleden.
We hebben het al wel eens over kinderen gehad, maar over de namen zijn we nog niet echt begonnen. Ik denk wel dat wij onze vader en moeder willen vernoemen, maar dat er ook nog ”regels” voor zijn dat wist ik niet. Ga me daar wel eens wat meer in verdiepen. Lijkt me nog een hele klus om een leuke naam te verzinnen.
Goh, nooit geweten dat dit officieel was vastgelegd. Ik dacht meer dat zoiets als ongeschreven regen vroeger is ontstaan
het zijn ongeschreven regels, maar vroeger werden ze wel als “wet” gehanteerd: zo moest het en niet anders
Nog nooit geweten. Een leuke naam te bedenken dat vind ik best wel lastig
Ik ben niet vernoemd en mocht ik ooit kinderen krijgen, dan zal ik die ook niet vernoemen denk ik. Ik heb wel bijvoorbeeld een kind in mijn klas die dezelfde naam heeft als zijn vader, dat vind ik toch een beetje gek.
Ik wist niet eens! Ik ben nergens naar vernoemd en ik zal dat mijn kinderen ook niet aan doen haha
Zo zie je maar wat een doorgang de tijd heeft gemaakt. In denk niet dat ze er in 1800 aan dachten om hun zoon Mitchel te noemen. Wel vind ik het interessant om te lezen hoe het hoort 🙂