Je kind vernoemen: de vernoemingsregels

Toen ik las dat Dinand Woesthof zijn dochtertje naar zijn eerste vrouw : Guusje had genoemd, vond ik dat best wel morbide en niet leuk voor de moeder van de dochter.. Al gauw kwam ik erachter dat Dinand niet meer en niet minder deed dan oude vernoemingsregels opnieuw in de praktijk brengen

Die oude regels zijn streng

Ik was zeer bekend met de vernoemingsregels, tenminste dat dacht ik. Mijn zussen en ik zijn keurig naar de diverse opa’s en oma’s vernoemd. Maar de regel dat een weduwnaar zijn eerste kind naar de eerder overleden vrouw benoemt, die kende ik niet. ( ik ben er overigens nog steeds niet achter of deze regel ook voor weduwen geldt) Het gaat hier om de regel: dood gaat boven leven.

Vernoemingsregels liggen vast…

Zoals gezegd, de vernoemingsregels lagen vroeger strikt vast: het eerste kind naar de vader van de vader, het tweede kind naar de moeder van de moeder. Kind drie en vier naar de overgebleven grootouders. Daarna verschilt het wat per regio: ooms en tantes konden dan vernoemd worden, maar ouders mochten kinderen ook naar zichzelf noemen.

Men hechtte belang aan die regels

Nog niet zo lang geleden, waren die regels best heel belangrijk. De vader van mij dochter bijvoorbeeld, was niet vernoemd naar de vader van zijn vader ( zijn opa dus ) en kreeg dat met regelmaat te horen. Op de naamsdag van opa kregen alle kleinkinderen die wel vernoemd waren een reep chocola, en hij kreeg niks…en dat werd stevig ingewreven…
Daarom was die regel dood gaat boven leven ook zo belangrijk: een overleden familielid ( of partner) moet als eerste vernoemd worden: daar kan en mag niemand boos over worden….

Een ander leuk weetje is, dat het geslacht bij de vernoeming er niet toe doet: Heet opa Jan en is het eerste kleinkind een meisje?? Dan heet ze dus Jannetje. Net zo makkelijk.
Omgekeerd, is kleinkind 2 een jongetje en is oma aan de beurt? Dan wordt Els, Elbert…

Namen die steeds terug komen in een familie

Ook het feit dat een naam al tig keer in de familie voorkwam, was niet belangrijk. Ik maak altijd de grap dat ik, als ik het in man-liefs familie niet meer weet, gewoon Kees zeg. Dan heb ik nl 25% kans dat ik goed zit!

Een andere reden dat je vaak dezelfde naam ziet in een familielijst, is dat vroeger veel kinderen jong stierven. Dan was de vernoeming dus weg. Een volgend kind vulde dat “gat” weer op.

Ik vind al die oude vernoemingsregels best grappig, maar eerlijk gezegd, ben ik wel blij met mijn keuze vrijheid, als het gaat om de naam van mijn kind. Je wil niet weten hoe ze had geheten als ik die oude regels had moeten toepassen.