Aan tafel eten of voor de tv?

eten we aan tafel of voor de buis? voor mij geen vraag…

Laatst zag ik elders een post van een wat nijdige moeder : zij aten bij haar thuis met het hele gezin voor de tv. Daar kreeg ze commentaar op en dat vond ze niet leuk. Ze zag de noodzaak van aan tafel eten echt niet in.
Het is logisch dat ze nijdig werd, niemand vind het leuk om commentaar te krijgen op haar opvoeding.
Ik kan me herinneren dat in het programma De Opvoeders, een programma dat ik met plezier keek, ook een moeder consequent voor de tv at met haar kinderen.

Niet aan tafel eten

Ik moest daar altijd wel om lachen. De kinderen werden op een rijtje gezet, de tv ging aan, ze kregen allemaal een bord eten en…hap hap hap.
Omdat kinderen natuurlijk dwars zijn en het altijd anders willen dan hun ouders, vroegen deze kinderen om “aan tafel eten” . De moeder vond het goed, maar het werd geen succes… Aan tafel eten is kennelijk een kunst.

Dat had ik me nooit gerealiseerd. Sterker het is nooit in mijn hoofd opgekomen de kinderen voor de tv te zetten, omdat ze dan niet zeuren. Aan tafel wordt niet gezeurd. Ja echt, geloof me, zo eenvoudig is het. Aan tafel wordt lekker gegeten.

Ik ben van aan tafel eten

Het zal duidelijk zijn: ik ben niet van bij de tv eten. Wat niet wil zeggen dat het bij ons thuis nooit mocht. Want kijk alles wat niet mag, dat willen kinderen. ( zie de kinderen in het programma de Opvoeders).
Daar hadden mijn lieve echtgenoot dus een ijzersterke strategie voor ontwikkelt.

Wanneer ik van huis was, zei hij tegen de kids: “kom we gaan lekker voor de tv eten. Niet tegen mama zeggen hoor !” En als hij weg was, deed ik precies hetzelfde.

De kinders waren al volwassen toen ze er achter kwamen. Inmiddels zijn ze het huis uit. Manlief en ik zien elkaar de hele dag en beheersen alle kunsten van het aan tafel eten. Wij kruipen dus lekker met een bordje op de bank. En dan zeggen we: “niet tegen de kinderen zeggen he!”

Vertel : eten jullie voor de tv of aan tafel ?