Waarom gedraagt mijn zesjarige zich zo iritant?

We zeggen het niet graag hardop, maar soms heb je als moeder te maken met een echte irritante zesjarige en dat kan best lastig zijn

Zesjarigen worden, lijkt het wel , met de dag zelfstandiger en volwassener, maar aan de andere kant is een zesjarige ook nog een heel jong kind dat gemakkelijk uit haar evenwicht raakt en heel erg teleurgesteld kan zijn als dingen niet lukken. Dat  wisselende gevoel van je zesjarig  kind lijdt tot gedragsprobleem(pjes) als stoer doen, grote mond geven, enorm zeuren en dreinen. Je iritante zesjarige is geboren.

En als er broertjes en zusjes in het gezin zijn, dan kun je tot je grote schrik merken dat je ineens te maken krijgt met onderlinge ruzies en vechtpartijen, terwijl ze eerder prima met elkaar konden opschieten: Een irritante zesjarige heeft er wat voor over om aandacht te krijgen…

Waarom gedraagt je irritante zesjarige zich zo ontzettend irritant?

Bewust of onbewust – en waarschijnlijk onbewust – testen zesjarige kids de grenzen van het ouderlijk gezag. Ze beginnen te ontdekken dat ze ook zelf dingen kunnen beslissen en die zelfstandigheid smaakt natuurlijk naar meer. Ze beginnen ook voorzichtig te ontdekken wie ze zelf zijn, ze ontwikkelen hun eigen unieke smaak: hun voorkeuren, hun likes en dislikes. Dat geeft een geweldige kick, maar ze hebben vaak nog niet door hoe ze met die voorkeuren en gevoelens kunnen omgaan. En daarom loop je het risico dat ze geweldig in verzet komen , wanneer jij ze iets vraagt wat niet bij hun nieuw ontdekte zelf past. “Jij bent niet de baas over mij” is een typisch 6-jarige statement. En een typisch voorbeeld van een irritante zesjarige.

Ondertussen zit je kind ook in groep 3 en leert lezen en schrijven en rekenen, en mag ineens niet meer zo vaak in de zandbak, terwijl ze dat stiekem heel graag zou willen. Al dat rekenen en lezen en schrijven, het is leuk, maar ook vermoeiend…als je thuiskomt, is het dan toch heerlijk om even gewoon ontzettend te zeuren en he-le-maal niks te willen….
Als ouder ben je vaak niet blij, met die “kuren ”van je kind, maar heus, maak je geen zorgen, ook dit is maar een fase. En het feit dat je kind onafhankelijk aan het worden is, niet alleen heel normaal, het is ook heel goed! Heus het komt goed met je irritante zesjarige, het is alleen maar een fase…

Hoe corrigeer je een iritante zesjarige

Je kan met de opvoeding van je zesjarige ineens met je handen in het haar zitten: niks lijkt meer te helpen… Dat is niet raar, je kind wordt namelijk ouder en ….wijzer. Inmiddels hebben ze wel door dat de time-out niet eeuwig duurt. Naar je kamer gestuurd worden, is niet meer zo erg, een kind van 6 kan zich prima zelf vermaken.
Kortom het is tijd om je eigen strategieën te herzien.

Wees duidelijker dan ooit in de regels die je hanteert

Je kind is nu derde groeper en ineens zijn er veel meer regeltjes in het klaslokaal. Je mag niet meer zomaar op staan, je moet je vinger opsteken als je iets wil zeggen, je moet je werk afmaken en zo zijn er nog wel een paar.
Net zoals de juf dat in de klas doet, kan jij uitleggen wat je belangrijk vind en waarom.

Luister naar je kind, maar ga niet in discussie

Natuurlijk wil je niet een grote dictator zijn in huis. En natuurlijk is het heel erg belangrijk dat je kind zich gehoord voelt als het gaat om haar ( of zijn ) kijk op de zaak. Je kind mag best uitleggen dat hij/zij het een stomme regel vind dat …… Daar kun je rustig naar luisteren, alleen op het moment dat je in discussie gaat, haal je jezelf een bak ellende op de hals. Luister, zeg :”ik begrijp dat je dat vervelend vind. Dat is lastig voor je , maar ik weet zeker dat je het kan” Vermijd het woord MAAR….want voor je het weet zit je gewikkeld in een eindeloze discussie….

 Als je toch maatregelen moet nemen.

We hadden het er al over, de goede oude “naughty-corner” werkt niet meer. Maar wat dan wel? Voor we over gaan tot straffen, eerst even een waarschuwend woord: waarschuw 2 keer en kondig daarin de sanctie aan. Dus je zegt : ik waarschuw je nog 1 keer, daarna … En even later zeg je : Dit is je tweede waarschuwing, de volgende keer dat je dit doet… En de derde keer is bingo. Dan leg je niets meer uit, dan praat je niet meer, je voert eenvoudig de sanctie door. Zelfs het meest koppige kind krijgt door dat je meent wat je zegt!

Als straffen zijn “onthoudingen” heel effectief: vandaag geen computerspelletje, morgen geen vriendje mee naar huis nemen. Persoonlijk ben ik een groot voorstander van de straf bij de zonde te laten horen.
Het beste voorbeeld wat ik daarvan ken, is mijn buurjongen, die nadat hij dochterlief van de glijbaan had afgeduwd, haar zijn doosje snoepjes van die dag moest overhandigen….

meer info

lees ook : wat kan mijn kind als het 6 jaar oud is

Wil je meer weten over de ontwikkeling van je kind per jaar? Klik dan hier