Kinderen en gereedschap

Ik zal jullie eens een geheimpje vertellen: mijn man is met een hamer in zijn hand geboren.
Dat heeft hij van geen vreemde, zijn vader was aannemer, manlief knutselde van jongs af aan gezellig mee. Gelukkig heeft hij het gen ook aan onze zoon doorgegeven. In dit huis is de vraag: wanneer geef je een kind echt gereedschap, dan ook nooit aan de orde geweest.

Het eerste gereedschap

Zoonlief was vier toen hij zijn eigen kist met gereedschap kreeg. Een lichte hamer, twee schroevendraaiers en een kleine nijptang, hamers en latjes. Opa had het zelf voor hem samengesteld.
Toen hij tien was kocht ik een goedkope boormachine voor hem. Onder twee voorwaarden: hij moest van die van zijn vader afblijven en hij mocht hem niet in zijn eentje bedienen.

de handvaten van de kist

Het was ook ongeveer op die leeftijd dat hij en ik een kist ombouwde naar een echte authentieke schatkist. Zoon schroefde er een paar handvaten op. “Zitten ze stevig ?” vroeg ik.
hij gaf me een blik en tilde de kist aan de handvaten op…

gereedschap op school

Ik was dus helemaal ingesteld op een kind dat met gereedschap kon omgaan, toen ik knutselmoeder werd.
Op een goede dag, of was het een slechte moesten we van dik karton een fotolijstje maken. Dat karton was met geen schaar te knippen. Ik wandelde naar de plek waar de school haar gereedschap bewaarde en vond 4 Stanley messen. Kijk! Gereedschap waar ik wat aan had.

Omdat ik wel een vaag vermoeden had dat niet ieder kind met een hamer in de hand geboren wordt, legde ik even uit hoe je met dit stukje vlijmscherp gereedschap om moest gaan.
Met de mededeling: “je hebt 10 vingers als je er een afsnijdt heb je er nog negen”, deelde ik de Stanley messen uit. Het ging goed, het ging prima.

gevaar !!!!

Tot de leerkracht binnen kwam. “Geef jij ze STANLEY MESSEN?? S-T-A-N-LE-Y ????”

Het mocht niet, het was gevaarlijk….Maar ik blijf bij min standpunt: kinderen en gereedschap, je kan niet jong genoeg beginnen

lees ook eens : Knutselen we nog voor Vaderdag