Een kind in mijn bed

Er zijn natuurlijk een heleboel zeer verantwoorde methoden, waarop we onze kinderen kunnen leren zoet en lief in hun eigen bedje te gaan slapen. En wat belangrijker is: daar te blijven.
Want dat kennen we allemaal: Een snikkende peuter naast het bed, waar je net zo heerlijk diep en vredig samen met je vent lag te snurken… “Mamaaaaaahhh, ik kan niet slapen / ben bang/ben ziek” Of heel simpel en to the point: “Ik wil bij jouhou..….”

Kijk op zulke momenten, wanneer je wreed uit die zo heerlijke slaap wordt gerukt, ben je niet in staat tot pedagogisch handelen.
Je hele lichaam (en je geest ook) willen maar een ding: terug naar  dat warme en veilige dromenland…
Ergens word je wakker genoeg om te bedenken dat als dat kind je bed in komt, jij niet meer zal slapen. Tegelijkertijd daagt ergens in je achterhoofd het besef, dat als je roept: “ga terug naar je bed”, je niet meer kan slapen van het gehuil dat uit de kinderkamer zal opstijgen…

Lekker naar mama’s bedje

Wat is erger? Je schuift op tilt het dekbed op en zegt “ ssssssstttt”.
Het snikken stopt ter plekke. Er wordt een beer je bed in gegooid en een tevreden kind kruipt naast je, zucht en draait zich om.
Binnen een half uur delen jij en je vent een derde van het bed. Peuter heeft de rest.

Jij slaapt niet meer…

Toen dochterlief heel erg klein was, kon ik haar rustig bij me in bed nemen. Ze viel binnen 5 minuten in slaap. Ik kon haar oppakken en terug  in haar eigen bedje leggen.
Ze werd ouder en trapte niet meer in deze trucs. Op een avond zei ik: nee , je mag niet bij mij in bed. Huilen natuurlijk, dat snap je. “Oke ”, zei ik. Ik kom wel even bij jou liggen.

Ik weet nog hoe ongemakkelijk dat lag. Geen goed idee geweest. Maar ik had mazzel, ze viel snel weer in slaap. (en ik was gehaaid genoeg geweest om haar aan de muurkant te leggen) Ik kroop het bedje uit, sloop de kamer uit. En haalde opgelucht adem in mijn eigen bed. Daar sliep ik natuurlijk niet: ik was helemaal uit mijn slaap gehaald…

Terug kijkend viel het allemaal wel mee. Rond vier jaar sliep ze diep en snel, makkelijk en veel. En volgens mij, doet ze dat nog steeds