De kikkerbilletjes van de koning, moderne sprookjes

De kikkerbilletjes van de koning – en andere sprookjes –
Deze moderne sprookjes zijn geschreven door Janneke Schotveld.
Met bij elk verhaal schitterende tekeningen van een andere top illustrator, onder wie Martijn van der Linden, Thé Tjong-Khing, Linde Faas, Milja Praagman en Annet Schaap.

Dit is geen doorsnee sprookjesboek. Het is wel een sprookjesboek met een verfrissende kijk op de wereld: een verzameling moderne sprookjes. Mijn nichtje Noortje van 8 jaar heeft meegelezen en gekeken. Allebei houden we enorm van sprookjes en we hebben er ook al heel veel gelezen.

In dit boek gaat het onder andere over een prinses die een bruidegom moet kiezen, maar toch meer kriebels en vlinders voelt bij een prinses, een dappere ridster die besloot de knappe prins uit het kasteel van zijn overbezorgde ouders te redden en een koning die dolgraag kikkerbilletjes at tot hij op een dag zelf in een kikker veranderde.

Moderne sprookjes met een verrassende twist

De titel is grappig en nodigt meteen uit tot het bestuderen van de inhoudsopgave. Alle 15 sprookjes hebben een grappige titel en hebben soms een linkje met een bestaand klassiek sprookje. Met een verrassende twist, blijkt als we beginnen te lezen. Soms zijn de gelijkenissen met een bestaand verhaal wel heel groot, bijvoorbeeld bij “Het papiervisvissertje” en dat is meteen ook het enige minpuntje dat ik aan dit boek kan vinden. Noortje vindt de verhalen te lang om voor te laten lezen voor het naar bed gaan en dan moet ze helaas steeds een dag wachten voor ze de rest hoort. Of lekker zelf lezen, wat ze ook doet!

De keuze voor verschillende illustratoren spreekt ons allebei aan. De illustraties zijn zo groot als een halve of hele pagina. Verder staan er op de bladzijden met tekst ook nog visuele versieringen, vaak in pauzes in het verhaal. Dit maakt de tekstpagina wat luchtiger.
Noortje vindt het fijn dat er zoveel plaatjes in het boek staan, want als je voorgelezen wordt, kun je meer in het verhaal gaan zitten.
Dit is wat ze er van zegt: “als ik naar de plaatjes kijk kan ik zelf al bedenken hoe het verhaal zal gaan en daarom is het zo fijn dat er allemaal verschillende illustratoren zijn. Ik kan elk verhaal op een andere manier bekijken.”

Deze moderne sprookjes beginnen bijna allemaal zoals de oude sprookjes: er was eens…. Of lang geleden…. Maar daarna worden we steeds verrast doordat de schrijfster er iets anders van maakt.
Aan het eind van elk sprookje staat een grappige moraal of een kijkje in de toekomst. Telkens betrap ik mezelf op een lach bij het lezen daarvan. Bijvoorbeeld bij het eerste verhaal over de kikkerbilletjes van de koning: “En de kikkers? Die werden allemaal vrijgelaten in de koninklijke vijver. Het eten van kikkerbilletjes werd verboden in het hele koninkrijk en kikkers werden heilig verklaard. De mazzelaars.”

Grappige namen

We moeten samen lachen om de grappige namen van de personages in het boek: van Prinses Begonia en prinses Lupine tot Hetje en Sefke. Dat maakt het extra leuk om een verhaal te lezen, als er iets te lachen valt. Noortje vindt het leuk dat ze iets bijzonders uit de sprookjes kan leren. Bijvoorbeeld dat het normaal ridders zijn die prinsessen redden. Hier lezen we juist over een redster die een prins redt. En over twee prinsessen die trouwen. Daar komt trouwens later in een ander sprookje ook nog een verwijzing naar: de koning van een ver land zegt dat er in het rijk ernaast tegenwoordig twee koninginnen zijn. Dit maakt het echt moderne sprookjes.

Conclusie van zowel Noortje als van mij: we zouden dit boek aanraden, zeker als je net als wij van sprookjes houdt! Het is leuk om zelf te lezen, om voor te lezen of voorgelezen te worden. En Noortje zou het zelf ook uitzoeken als ze het in de boekenwinkel zag.