Pubers in huis

Pubers en als je dat geweten had…

Met een enthousiast: ‘he mam, gezellig’ doet ze de voordeur open. De geur van schone was waait in mijn gezicht, als ik de drempel overstap van haar paleisje. Het gebeurd me bij alletwee onze meiden, als ik naar binnen stap, die frisse geur van schone was.

Nog maar een paar jaar geleden, toen onze dochters nog thuis woonden, was dat wel anders. Wat heb ik gemopperd, en dan vooral op al die rondslingerende natte handdoeken. En ook op de hoeveelheid handdoeken die ze er doorheen joegen. Pubers! Moedeloos werd ik soms van, van die volle wasmand. Of van die enorme stapels kleding die ze echt overal lieten slingeren. Vooral bij onze oudste wond ik me erover op. Toen onze jongste in datzelfde stadium belandde, was ik al murw van die strijd. Toen gooide ik gewoon alles haar slaapkamer in en trok ik resoluut de deur achter me dicht. Jouw kamer, zoek het uit.

Inmiddels hebben ze alletwee hun eigen stek, ze zijn geen pubers meer en alletwee hebben ze een fijn huisje. Dat ze ook heerlijk knus houden, opgeruimd en gezellig. Dat die twee meiden zo netjes zijn in hun eigen appartementje, daar moest ik oprecht om grinniken. Want ik had het echt niet verwacht, niet meteen tenminste. Maar niks geen aanlooptijd, gewoon echt proper, vanaf dag één.

Jarenlang foeteren, zonder een greintje resultaat, had ik dat maar geweten. Het had me een hoop frustratie gescheeld, tijdens die puberjaren, als ik op voorhand had geweten dat het niet zou helpen. Die twee meiden van ons, die doen het nu gewoon heerlijk wel, op hun eigen plekje. En ze snappen ook nu pas, nu ze hun eigen huisje hebben, waarom ik me er altijd zo over opwond. Heeft dat, soms wat wanhopige, opvoeden van mij gelukkig toch zin gehad.

lees ook eens : pubers eten ongezond