Met je dreumes in de trein
Met je dreumes een flink eind met de trein, dat kan best, zeg maar een dingetje zijn.
Een dreumes heeft nu eenmaal een korte aandachtsboog. In normaal Nederlands: een dreumes verveelt zich snel. Langer dan 10 minuten treinen, dat vraagt wat van je als moeder.
Mijn truc voor trein reizen met je dreumes
Als ik vroeger met mijn dochter op pad ging, moest ik vaak een flink eind reizen: mijn schoonfamilie woonde aan de andere kant van Nederland.
Ik ontwikkelde al snel de volgende ijzersterke truc:
Op het perron keek ik speurend om heen, op zoek naar een moeder met iets oudere kinderen. Daar schoof ik dan achteraan en ging goed in hun zicht zitten. Die oudere kinderen vervelen zich namelijk ook in de trein. En die vonden het vaak, reuze leuk om met zo’n levende pop in de weer te zijn…Snap je? . Als ik echt mazzel had, had ik een gezellige babbel met de moeder en amuseerde de kinderen elkaar.
En anders was het een kwestie van afwisseling. Samen naar buiten kijken, zeggen wat je allemaal ziet. Boekje voorlezen. Tekenen. Doosje rozijntjes ( heeeel rustig opeten) Dat soort dingen.
De moeder en de dreumes
Ik moest daar aan denken toen ik vanmorgen een moeder met een dreumes in de trein zag. Het was warm en het kindje was moe. De moeder had een filmpje op haar telefoon staan. Maar ja….een dreumes heeft een korte spanningsboog…De dreumes had het wel gehad met dat filmpje. En klom vrolijk van de bank af. Tijd om even samen door het gangpad te lopen. Lekker spannend, in zo’n wiebelende trein lopen, toch? Maar de moeder bewoog niet, ze legde de telefoon wat lager. Dreumes kroop weer op de bank, zocht een andere positie en keek misschien wel een minuut..Toen klom hij op de bank en keek over de leuning. “he”, zei de moeder verontwaardigd. “ik ben hier buurman en buurman aan het kijken hoor”. Je begrijpt: het maakte geen enkele indruk op het kind.
Ik had medelijden met de moeder. Ze deed echt haar best. Alleen ze wist geen ander vertier dan filmpje kijken.
Gelukkig voor haar, naderden we het eindpunt van de reis. Ze stond op. De man met de koptelefoon die tegenover hen zat ook. Hij reikte omhoog en haalde de buggy uit het rek. “Wat aardig”, dacht ik nog.
“Pappa”, zei het kind.
lees ook : die eerste stapjes naar onafhankelijkheid
Leuke blog handige tips wil binnen kort met mijn dochter ook eens met de trein
Er zijn nog wel sympathieke en behulpzame mensen gelukkig. Fijn zo’n man die even de buggy voor die moeder pakte zeg.
de man bleek de vader te zijn…..
Ik snap het niet, was het de papa die ervoor zijn vrouw had laten alleen alles oplossen? Of was het een vriendelijke man en was het kindje fout?
Oh dan heb je opeens toch driedubbel medelijden. Ik denk dat velen tegenwoordig niet verder komen dan hun kind entertainen met filmpjes of een spelletje op de telefoon…
Leuk geschreven zeg! En die tip van zoeken op het perron naar andere kinderen is echt super. Die moet ik onthouden voor als het voor mij eens zover is haha.
haha, het gebeurde een keer spontaan, daarna heb ik het lot altijd een handje geholpen!
Super leuk! Ik maak niet veel ritjes met de trein met kids. De oudste heeft volgens mij 2x in een trein gezeten en de jongste nog nooit.
o ze vinden het zooo leuk
Leuk geschreven met handige tips, want het kan best lastig zijn om kinderen bezig te houden.
Ouderschap anno 2018 … Een mooi verhaal met een verrassende afsluiter 😉
Dank je wat een leuke reactie
Handige tips, ik kan me niet herinneren dat ik vroeger toen ik klein was met mijn ouders met de trein ben geweest.
echt niet?
Toen mijn neefje 2 was ofzo hem mee genomen met de trein voor stukje van 10 minuten. Geweldig vond ie het
Leuk zeg!
Heel erg leuk geschreven. Herkenbaar hoor!
Nou ik ben toch wel een beetje verbaasd over deze afsluiter, iedereen leeft al zo in zijn eigen wereldje tegenwoordig en dan ben je samen op stap en neem je nog niet eens de moeite er echt bij te zijn. Maar misschien oordeel ik nu te snel. Trouwens wel een hele goede tip van je om ouders met wat oudere kinderen op te zoeken in de trein, mijn kinderen zijn 12 en 15 en ik weet zeker dat zij het heel gezellig zouden vinden zo’n kleintje een beetje te entertainen en het heeft inderdaad een grote aantrekkingskracht. Tip van de dag zou ik zeggen!
ik zat ernaast met mijn vriendin en ik kan je verzekeren: wij keken elkaar stom vrbaasd aan..Die man, die zich helemaal nergens mee bemoet had, was de vader! Dank voor het compliment!
ik dacht wat grappig dat het kind die man papa noemde toen had ik hem door. De Vader verschuilde hem achter zijn kop telefoon wat een held…not!
Ik ging vroeger heel vaak met mijn oma naar familie aan de andere kant van het land en dat ging volgens mij helemaal prima haha 🙂