wereld prematuren dag - baby - babyverzorging

Op 17 november is het Wereld Prematuren Dag (WPD). Nu hoor ik je denken ‘heb je daar ook al een dag voor’? Het antwoord is ja, plus eigenlijk in hoofdletters wat erachter kan staan: dat is maar goed ook.

Wist je dat in Nederland iedere dag ca 43 baby’s te vroeg geboren worden waarvan er 3 door vroeggeboorte overlijden? Ik niet. Alle aandacht, zoals Wereld Prematuren Dag, voor dit onderwerp is heel erg welkom.

Het thema van wereld prematuren dag is dit jaar: samen zorgen.

Samen zorgen is heel dubbel. Je wilt zo graag voor je kind zorgen, maar het heeft medische zorg nodig en ligt in een couveuse. Iedere dag is spannend, welk onderzoek kunnen we verwachten? Zijn er dipjes en hoe gaat de groei? Het zorgen voor is in de ziekenhuisperiode heel anders, dan bij een (bijna) voldragen baby. Je kunt je kind niet vasthouden, of heel kort, want dat kost teveel energie. Laat staan verschonen, de fles geven of lekker in badje doen.

Het samen zorgen maken om, dat gebeurd het meeste in het ziekenhuis plus tel daar maar heel wat jaartjes bij op.

De eerste dag krijg je als couveuse ouder te horen op de NICU (intensive care voor baby’s) ‘we gaan de eerste 3 dagen een hersenecho maken, de reden voor deze echo is om te kijken of er geen hersenbloedingen plaatsvinden’. Slik, wat staat je als couveuse ouder allemaal nog te wachten?

Hartecho, oogcontroles, mogelijke complicaties als infecties of virussen, RVS virus inentingen en vatbaarheid in het algemeen. Onze zoon heeft bijvoorbeeld zijn eerste jaar 3 longontstekingen gehad.

Ik noem het even ‘oh nee niet weer mama radartje’ staat aan en de stress die je hiervan in de ziekenhuisperiode en het eerste jaar kan ervaren, word denk ik heel erg onderschat door iedereen.

‘Die mama maakt zich veel te druk, het kind ziet er goed uit ligt niet meer in het ziekenhuis ‘dus gaat het goed”, is het algemene beeld.

Niets is minder waar, je ziet niet alles van de buitenkant. Daarnaast kan het zijn dat te vroeg geboren kinderen later moeite hebben in motorische ontwikkeling en prikkelverwerking.

Heb je eindelijk je radar (de oh nee niet weer) nagenoeg uit kunnen zetten na 2/3/4 jaar omdat het lichaam sterker is en minder vatbaar, ervaar je bijvoorbeeld op school dat er toch nog een ‘staartje’ komt door de vroeggeboorte.

Wat voor impact heeft dit staartje? Is het te verhelpen met therapie of is het iets wat op (hele) lange termijn invloed gaat hebben op de ontwikkeling in het algemeen en de studie?

Samen zorgen…..een mooi begin na het ziekenhuistraject om te zorgen voor. Maar oh wat zou het mooi zijn als er meer aandacht komt in het traject na het ziekenhuis om de zorgen om te kunnen verminderen / te begeleiden.

Bianca de Ruijt

Auteur een Giraf is geen Aap

Moeder van Kyra* (overleden na 5 maanden zwangerschap) en Tygo (10 weken te vroeg geboren)