Sinterklaasgeloof

Willemien, zomaar een moeder : Sinterklaas geloof

De vraag “Geloof jij nog?” wordt door mijn zoontje gewoon beantwoord met een ja. Zo rond Sinterklaas geloven een hoop jonge kinderen weer rotsvast in Sinterklaas, ook als ze in de leeftijdsfase komen dat ze vragen krijgen. Een beetje gelovige valt niet snel van zijn geloof, en dat is strategisch gezien wel zo verstandig. Stel dat je niet meer gelooft en je krijgt geen cadeautjes? In oktober zingen mijn kinderen nog baldadig: Sinterklaas is jarig, zet hem op de pot. O wat zal hij stinken, ik doe de deur op slot. Naarmate 5 december dichterbij komt gaan ze vanzelf over op bravere versies.

Sinterklaas geloof van vroeger

Ik herinner me dat mijn jongere zusje toen ze vijf jaar was, eens bij Sinterklaas moest komen. Dit was mijn vader. Waar mijn vader zich van tevoren zorgen maakte over zijn stemgebruik en uiterlijk, bleek dit achteraf er totaal niet toe te doen. Mijn zusje was laaiend enthousiast na het gesprekje met Sinterklaas, want: Hij heeft precies dezelfde schoenen en hetzelfde horloge als papa! Kortom, mijn vader steeg in haar achting.  Het schimmel berijden bleek achteraf het lastigst: niet alleen door mijn vaders angst voor paarden, maar ook door het gebrek aan ervaring met het dragen van een jurk. Direct na het opstappen lag hij op zijn rug aan de andere kant van de schimmel.

En toch is het ook  zo’n leuke tijd

Soms heb ik ook moeite met onze Oudhollandse traditie en moet ik denken aan kindermishandeling. Als ik al die kinderen zie die meer en meer gespannen raken met de decembermaand in zicht, die zich afvragen of ze wel lief genoeg zijn geweest, slecht slapen, van ellende weer in hun bed plassen of in huilen uitbarsten bij het treffen met een Piet. Er wordt wat af geleden. En dan ook nog de ontknoping. Zelfs je eigen ouders liegen. Zelden heb ik mijn ouders zo stom gevonden. En toch is het ook zo’n leuke tijd. Ik gniffel om de jonge gelovigen die weer in pietenpakken rondrennen en genant lange cadeaulijsten aanleggen. Ik koop pepernoten per kilo in, ben begonnen met het inslaan van kleine cadeautjes en verkneukel me op het schoenzetten. En misschien vind ik het allergrappigst nog wel die triomfantelijke blikken van de kinderen als ze op pakjesavond iets hebben gekregen wat ik niet wilde geven. Maar: Sinterklaas wel!

Lees meer van Willemien: zomaar een moeder