Mama heeft concurrentie: zijn eerste vakantieliefde

ik heb concurrentie, luister….

Mijn zoon heeft ooit beloofd met mij je gaan trouwen.
Vanaf zijn derde levensjaar vertelde hij mij dat regelmatig.
Uber schattig en ik wist heus wel dat ik ooit concurrentie zou krijgen maar ik rekende erop dat dat pas gebeurde in de pubertijd. Tot die tijd zou ik gewoon de vrouw van zijn leven zijn.

Loslaten valt niet mee

Deze zomervakantie stonden we op een niet al te grote camping in Nederland.
Een bewuste keuze zodat Dax (6 jaar) deze zomer veel leeftijdsgenootjes zou hebben. Stap voor stap zou hij zijn grenzen mogen verleggen. Eigenlijk komt het erop neer dat ik mijn grenzen losser zou proberen te laten. Dat valt niet mee als je een zoontje hebt met een ernstige vorm van epilepsie.
Buiten spelen mag hij thuis niet alleen en ik snap dat het voor hem niet altijd even leuk is.

Op ons veldje stonden genoeg kinderen waarmee Dax kon spelen.
Veel rond zijn leeftijd en een paar kinderen waren iets ouder. Heerlijk veilig zo in het zicht en de ouders van deze kinderen waren ook nog eens heel gezellig.
Nagenoeg elke avond was het een race tegen de klok want om 19:00 uur begon de Animatie.
Dus hup op tijd eten want dit was HET moment van de dag.
Denk je redelijk op tijd te eten (lees je wilt even rustig eten) komt het animatie team met een hoop geweld en muziek de kinderen al ophalen om 18:30 uur. Ik vergezelde Dax de avonden bij het animatie team zodat de man des caravans de afwas kon doen.

Het meisje die hem steeds hielp

Al in het begin van de vakantie had Dax contact met een 8 jarig meisje. Na het animatie uurtje gingen we meestal nog naar de speeltuin. Hier leerde zij elkaar beter kennen en het werd vaste prik.
Wendy was superlief voor Dax, hielp hem op het klimtoestel bij dingen die hij moeilijk vond.
Dax regelt vaker hulp van oudere meisjes als we ergens zijn, die vinden dat soort van moederen geweldig en hij wordt geholpen. De kleine slimmerd.

Wendy riep elke dag enthousiast VRIEND VRIEND daar ben je!
Er haakte nog een paar dagen een jongetje aan als ze speelde en ik zat te genieten hoe leuk ze speelde met elkaar. Niks geen concurrentie….
De laatste dagen mocht Dax alleen naar de speeltuin ( geen rust in mijn lijf en stiekem steeds kijken of hij nog in speeltuin was en alles goed ging). Dax zijn zelfvertrouwen groeide met de dag.
Toen kwam Wendy vragen of Dax mocht zwemmen, hij heeft geen zwemdiploma en sowieso met zijn epilepsie is alleen zwemmen uitgesloten. Ik ging mee met ze (terwijl mijn man de voortent afbrak, hey kwam dat even als geroepen!)

Mama, verrassing!

In het zwembad vertelde Wendy dat Dax verliefd op haar was. HUH? Verliefd?
Hij had het haar verteld en ook dat ze mooi haar had en mooie ogen.
Heeft ze het nou over mijn zoon? Mijn kleine afhankelijke schat.
Wendy vertelde door: ik vind Dax ook heel knap, grappig en lief en ik ben ook verliefd op hem.
Die zag ik even niet aan komen mensen. Zij is immers 8 jaar en ik dacht dat ze hem zag als een leuk klein jochie die ze kon bemoederen. Ze wilde wel een kusje van Dax vertelde ze me enigszins verlegen.

Diezelfde middag toen ik toch echt even mijn man moest helpen met inruimen van de caravan want het was onze laatste dag. Kwamen de tortelduifjes vertellen dat ze verkering hadden. Stralend van oor tot oor. Verkering nog wel! Ze had ook een heel stuk over haar geliefde in haar dagboek geschreven. De loskoppeling is al begonnen! Hij gaat niet meer met mij trouwen en dit zijn de eerste stappen naar een leven zonder zijn moeder. HELP ik heb concurrentie….

Mijn wens voor de toekomst

De twinkeling in hun ogen was zo hartverwarmend en het afscheid was hartverscheurend.
Echt zielig, Dax heeft een soort van liefdesverdriet gehad. Het idee dat hij haar misschien nooit meer ziet maakt hem verdrietig. Als mensen aan hem vragen wat was het leukste van je vakantie? Antwoord hij met een verliefde blik: Wendy !!! Ze was zo lief en mooi en de kusjes waren heerlijk.

Het was een vakantie om nooit te vergeten.
Dax zijn eerste vriendinnetje en ik die tot besef kwam dat kleine jongetjes nu toch echt groot aan het worden zijn. Ik ben niet meer de enige vrouw in zijn leven en er zullen vast nog vele leuke vrouwen in zijn leven komen. Ik kan alleen maar één ding hopen: dat ze allemaal zo lief zullen zijn als Wendy.

Liefs Kaat

Benieuwd naar meer kronkels/krabbels van mijn hand?
Op mijn pagina Kaat Krabbelt en Facebook Kaat Krabbelt laat ik je meekijken in mijn leven