Mannending

Samantha: Mannending

De kerstdiners op school zijn weer in de pocket. Mijn keurig in het nieuw gestoken mannetjes mogen zich weer even misdragen tot het volgende kerstmenu. Een kerstmenu waarbij ik mijn hart weer vasthou en mijn zo-keurig-eten-ze-altijd-lach opzet. In de hoop dat ze mijn aanwijzingen over etiquette voor een paar uurtjes kunnen vasthouden. Over het algemeen doen ze het altijd wel goed, hoor. Ze zijn beleefd, soms wat te rechtdoorzee over de uiterlijke kenmerken van anderen (met als uitleg bv: “maar mam, dat zijn toch ook echt foeilelijke schoenen”). Maar over het algemeen dus welgemanierd. Incidentele slippertjes heb ik tot nu toe met een goeie grap kunnen wegwuiven…

Geweldig om te zien hoe alle klasgenootjes alles uit de kast hebben getrokken om er een echt gala-event van te maken. Glitter & Glamour op de basisschool. Eten in overvloed en zelfs live-muziek in de klas. Het wordt elk jaar grootser…over een paar jaar zullen de Freds & Gingers door de gangen walsen en zal de rode loper klaarliggen voor onze mini-sterren. Ik ben voor!

Bespaar me alleen de (serieus bedoelde) strak-in-pak gestoken jongens! Ik kan dat niet aanzien… Sorry…ik kan een met-een-knipoog-bedoelde stropdas, losjes om de nek, op een stoere blouse met een skinny-jeans en goeie Allstars, waarderen..Maar die stijve apenpakjes: nee! Ik zeg: Ouders, niet doen…..jullie zonen zullen een pakkentrauma oplopen. En zich gaan afzetten met de meest extreme kledingstijlen.

Alles buiten de deur

Deze kerst heb ik voor het eerst een alles-buiten-de-deur-kerst. Normaal gesproken trek ik alles naar me toe. Het hele huis vol met gasten voor ontbijt of diner. Ik geniet daarvan. Veel kinderstemmetjes in huis en de chaos en hektiek die erbij hoort, heerlijk. Voor ieder een kadootje op een welgedekte kersttafel. Last Christmas op de achtergrond. Maar 2011 was geen jaar als andere…we zijn wat familieleden verloren onderweg en het zal nooit meer zo zijn als het was, denk ik. Dat wil niet zeggen dat ik minder zal genieten..zeker niet. Misschien zelfs wel intenser genieten van de mensen die nog wel om me heen zijn.

Volgend jaar..

Volgend jaar zet ik vast weer een 5-gangendiner op tafel( met wat meer van Maggie dan van mijzelf ;)) maar het zal er classy uitzien, dat zeker! Dit jaar laten wij ons in de watten leggen…ook best fijn..voor een keertje.
Kerst is fijn…maar wordt helaas met alle geweld opgevolgd door Oud en Nieuw..en dus: vuurwerk! Wat zal ik ongelooflijk gelukkig zijn als dat voorbij is. Al wekenlang liggen mijn jongens onder de brievenbus klaar voor het volgende vuurwerkfoldertje en wordt elke knal met bijbehorende prijs onder de loep genomen.
Mijn lief heeft er wat mee…ik niet…maar hij heeft mijn kids blijkbaar aangestoken (hmmm leuke woordspeling..) en de drie mannen praten nergens anders meer over. is het een mannending?

“Laat me helder zijn: volwassenen steken af!!!” dreun ik dagelijks in herhaling op…maar of ik gehoord wordt. Het is een roes..een virus.. en niet meer te stoppen.

Voorzichtig vrouwenvoorstel

Op mijn voorstel om een weekje CentreParcs te doen en in alle rust van onze oliebollen en bubbels te genieten….werd vierkant uitgelachen door het heren-peleton voor me, die hun geschater op me afvuurde met de kracht van vuurpijlen, elkaar aankijkend met een blik zo van “die is niet goed” of “echt weer zo’n vrouwenopmerking”. Vuurwerk…een echt mannending

Mannending..

Het blijkt een mannending… Misschien ga ikzelf wel een weekje ervantussen. Ik word niet begrepen in die laatste week van het jaar. Ik word ingezet als oliebollenbakster (wat ik traditioneel trouwens met alle liefde samen met mijn ouders jaarlijks doe) en moet verder mijn mond houden.
Het brengt iets “OERS” in die kerels naar boven, wat ik denk ik niet ga begrijpen. Om twaalf uur krijg ik een vluchtige kus zodat ze snel naar buiten kunnen voor “het echte werk”..er wordt nog net niet bij gebruld.

Waar is de tijd gebleven dat een sterretje nog spannend was? Ik ga mee naar buiten om er zeker van te zijn dat we het nieuwe jaar compleet met alle ledematen in kunnen. Misschien moet ik me (in alle allertheid) er maar aan overgeven.
Ik neem mijn wensballon mee…die laat ik op met al mijn wensen. Tussen alle prachtige kleurtjes in de lucht geef ik een boodschap af aan hen die ik moet missen..en kijk ik ontzettend uit naar het nieuwe jaar…2011 voorbij..alles ligt weer open.
The show must go on!

Lees meer van Samantha