leven en dood liggen heel dicht naast elkaar, dat kan confronterend zijn

Leven en dood die zo dicht naast elkaar bestaan…..

Eigenlijk iedere dag ben ik bezig met het ´nieuwe leven´!
Dagelijks een klein kijkje in het geluk van anderen.
Hoe hebben zij hun kindje genoemd, hebben ze meerdere babynamen en welk geboortekaartje hebben ze gekozen? Hoe groot is de baby en wat deed ik op dat tijdstip? Het zijn korte gedachten die altijd wel even door mijn hoofd flitsen. Ik krijg ook altijd een nog specialer gevoel als de geboorte plaats vind op een van de verjaardagen van mijn eigen kinderen of wanneer de naam van Iris of Jasper voorbij komt. Zo leuk!

Als het geluk gebroken wordt

Een paar keer heb ik meegemaakt dat het niet goed ging. Twee kinderen die gewoon rond de uitgerekende datum geboren werden. Eén baby bij de geboorte gestorven en een kindje wat maar drie dagen heeft mogen leven. Ik ben vanzelfsprekend een week volledig van slag. In beide gevallen heb ik samen met de ouders het geboortekaartje aangepast en hebben ze deze geboortekaartjes toch naar vrienden en familie verzonden. Later hebben ze beiden uiteindelijk een gezond kindje mogen ontvangen waarbij ik op het geboortekaartje het eerste kindje een beelden plekje heb kunnen geven.

Ik vind het zelf ook bijzonder lastig, weet dat ik als kind er ook helemaal niets van snapte en regelmatig in bed lag te huilen. Ik wilde niet dood, voor altijd bij papa en mama blijven. Mijn dochter van 5 is ook zo emotioneel maar vol vragen. Ga ik naar de hemel? Ga jij naar de hemel? Jij gaat toch eerder dan ik? Wat is er in de hemel? Is poes daar ook? Kan ik dan nog met je praten? Alleen oude mensen gaan toch dood? Ik probeer zo rustig mogelijk antwoord te geven. Nou ja antwoord… ik zeg dat ik het denk en hoop… Ik vind het moeilijk…

Leven en dood, de lach en de traan

Vorige week kregen we verschrikkelijk nieuws date en goede vriend terminaal ziek is, binnenkort dood zal gaan… Ze hebben twee kleine kinderen… Ik vertel het aan eettafel aan de kinderen. Ze worden even stil, ik merk dat ze er over nadenken. Daarna begint Jasper (7) een mop te vertellen. Vreemd maar ik ga er niet over door, geniet van het moment en de schaterlach!
Voor onze vrienden die op stel en sprong gaan trouwen mag ik helpen met de trouwkaart. Ik ben vereerd! Maar het is zo dubbel… Leven en dood , geluk, verdriet zo dicht bij elkaar!
Ik ben stilletjes blij dat mijn werk zich vooral richt op de o zo mooie momenten. Die momenten waar iedereen later met een glimlach aan terug denkt. De geboorte van je kind of je trouwdag!

Linda