Verantwoord opvoeden, hoe dan?

over opvoeden en liefde, ongebreidelde liefde.

Opvoeden, het is een dingetje, vind ik. Want ieder mens denkt en is eenvoudigweg anders en al die verschillende adviezen van al die verschillende kanten brachten mijn brein behoorlijk in verwarring. Alleen al binnen één gezin kan er tussen partners al een verschil van mening zijn over hoe je sommige situaties moet aanpakken. Boekjes, tv-programma’s, ervaringsdeskundigen, ik zag door de bomen het bos niet meer want was is goed en wat is juist. Opvoeden, het is niet zo simpel.

Persoonlijke opvoedkunsten

Onze opvoed kunsten kwamen uit ons hart in plaats van uit boekjes. Met heel veel liefde voedden we onze meiden op, gingen we uit van ons gezonde verstand. En van negatieve voorbeelden. ‘Zo willen we het vooral niet’ zeiden we tegen elkaar. Rust, reinheid en regelmaat waren ons dagelijks mantra en voor ons werkte dat. Elke dag aten we op een redelijk vaste tijd ondanks mijn wisseldiensten. Daarna gingen ze lekker samen tutten in bad of onder de douche om vervolgens rozig in pyjama nog even tv kijken. Sesamstraat of een ander kinderprogramma. We sloten de avond af met een verhaaltje voor het slapen gaan en soms met twee.

Deze mama lag prinsheerlijk op haar grote bed met aan weerskanten een slaperig meisje, vol aandacht luisterden ze naar me als ik aan het voorlezen was. Elke dag was het volle bak genieten. Ik ben een fervent lezer en las onze meiden met veel liefde voor.

We hebben geen ingewikkelde kinderen. Dat is rijkdom, dat snap ik heel goed. Geen labels, hokjes of rugzakjes, hoe fijn is dat. Maar onze kinderen kregen ook hun portie ellende mee, zo klein als ze waren. Ik kon ze er niet voor behoeden hoe graag ik dat ook wilde.

Weinig regeltjes

Wij waren niet heel erg van de regeltjes thuis, we hadden er maar een paar eigenlijk. Aan borden leeg eten deden we niet maar je best doen op school ,binnen je eigen mogelijkheden, vonden we wel belangrijk. Toen ze ouder werden zeiden we vooral:’ als je er gelukkig van wordt is het goed, wat het dan ook is’. Maakt het je niet gelukkig dat zit je niet op het juiste spoor. Dat gaat op voor studiekeuzes, voor een baan, you name it.

Vriendelijk zijn voor een ander vonden we er ook zo eentje. Het kost niks extra’s en wij vinden het belangrijk. Hun middagen waren niet elke dag gevuld, ze hadden soms sport-of muziekles maar heel veel middagen waren ze ook gewoon vrij om lekker te spelen of om fijn thuis te zijn, samen. Dat vonden we vooral ook bijna een basisding, niet van die volgepropte dagen. We probeerden onze meiden te laten zijn wie ze zijn. En natuurlijk zijn we niet perfect als ouders, verre van dat. Wij zijn ook maar mensen en maken net zo goed fouten. Sorry zeggen kan je als ouders ook heel prima, ontzettend gezond ook. We prutsten, blunderenden en worstelden ons door fases en problemen heen maar een ding bleef tijdens die opvoedjaren altijd overeind.

Ongebreidelde liefde

We gaven ze altijd liefde, ladingen liefde. Ik knuffelde wat af en dat bleef zo, tot op de dag van vandaag. Even op schoot zitten om je zorgen te bespreken, luchtte altijd op ook al pasten ze eigenlijk allang niet meer op die schoot, in mijn warme armen zijn ze altijd welkom. En dat weten ze gelukkig en ze maken er nog steeds gebruik van zo af en toe. We zijn retetrots op onze meiden en daarvoor hoeven ze niet uit te blinken in wat dan ook, ze zijn geweldig, precies zoals ze zijn. Daar horen fouten bij en teleurstellingen, zoals in elk leven.

Niet alles en iedereen past in een hokje, verre van dat

Soms zou opvoeden iets meer met het hart en iets minder met het hoofd moeten denk ik weleens. Niet zo gericht op deze overspannen maatschappij, op prestaties, maar wat meer op de liefde voor elkaar, op eenvoud en acceptatie. Meer gericht op het kind. Want ze hebben allemaal hun eigen prachtige kwaliteiten, hun eigen heerlijke unieke eigenheid, dat past niet in een hokje of binnen hele strakke kaders. Als dat eens meer zou mogen, zou kunnen, zou dat niet prachtig zijn.

meer lezen van cynthia poen ? kijk op cynthiapoen.nl