Groep 3 en het keiharde besef…..
Vanaf september zit mijn zoontje in groep 3 op het Speciaal Basisonderwijs.
Het leren lezen en schrijven zou gaan beginnen. We verheugde ons allemaal op deze nieuwe periode.
Voor veel ouders is het vanzelfsprekend dat hun kinderen leren lezen en schrijven.
Voor ons was dat een grote vraag, aangezien Dax elke nacht heftige epileptische activiteiten heeft in zijn mooie koppie. We waren enorm opgelucht toen de juf vorig jaar zei dat Dax wel het vermogen heeft dit te leren.
Hoe gaat het nu na zes maanden in groep 3?
Hoe gaat het nu op school in groep 3?
De klas bestaat uit dertien kinderen, één juf, één onderwijsassistent en één stagiaire.
Wat fijn als je kind zoveel aandacht krijgt. Alle juffen zijn toppers en ik laat mijn zoon echt met gerust hart achter op school. Zij weten waar zijn grenzen en behoeftes liggen en indien nodig kan hij eerder naar huis. In de praktijk gebeurt dit zelden omdat Dax school zó leuk vindt, vermant hij zich en stort hij thuis vaak in. Alle leerkrachten hebben de visie dat ze kijken wat een kind wel kan. En niet wat hij niet kan. Kinderen mogen leren op hun eigen tempo en niveau. Ze creëren een rustige leeromgeving en maken de lessen vooral heel praktisch en leuk. Gelukkig is er ook nog veel tijd om te spelen.
Bij de eerste evaluatie na drie maanden hoorde ik dat Dax zeer blij en ijverig is. Hij voelt zich heel gelukkig op school.
Dit gun je elk kind toch?
Hij had al wat letters geleerd en heeft hierin heel veel herhaling nodig. Dit past bij de vorm van epilepsie die hij
heeft: ESES. Gauw moe, minder concentratie vermogen en alles moet heel vaak herhaald worden. De juf was positief maar zei dat het wel een uitdaging gaat worden.
Confronterend
Vorige week stond ik in de klas en keek ik vol trots in zijn schriftje en zag welke letters hij (met moeite) had geschreven. Voelde me groeien als moeder, dat mijn kleine mannetje bezig is om te leren lezen en schrijven. Ongemerkt keek ik even naar de kinderen een tafel verder. Zij waren aan het schrijven.
Niet alleen maar losse letters maar hele woorden. Regels vol, netjes geschreven en in rap tempo.
Plots overviel me een verdrietig en confronterend gevoel. Leren is voor Dax echt zo moeilijk.
Hij is positief gelukkig maar hij moet er zó hard voor werken.
De trotse momenten van andere ouders
Op facebook en ander social media verschijnen de foto’s van kinderen die hun letterdiploma hebben gehaald, zij kunnen alle letters van het alfabet schrijven en lezen. Geweldig zijn de filmpjes van de kinderen die al een heus boek kunnen voorlezen. Ik ben trots op deze kinderen en kijk er vol verwondering naar. Tegelijkertijd zorgt het voor besef; een klap in mijn gezicht. En maak ik me ook wel een beetje zorgen over de toekomst.
Natuurlijk ben ik blij dat Dax alles op zijn eigen tempo kan leren. Maar hij wordt er soms ook zo onzeker van als hij ziet dat al zijn leeftijdsgenootjes veel verder zijn. Dit geldt niet alleen voor leren lezen en schrijven maar op vele vlakken. Voor alles zo hard moeten knokken…. het doet mijn moederhart soms pijn.
Je gunt je kind een makkelijke jeugd zonder teveel struggles.
Huiswerk een idee?
Ik heb de juf gevraagd of het een idee is ook thuis te oefenen?
Zij gaf aan dat Dax zo ontzettend hard werkt, altijd zo hard zijn best doet ondanks dat het voor hem zo moeilijk is. Hiervan is hij heel moe en ze wil hem niet overbelasten. Thuis hoeven we dus niet extra te oefenen. Ongemerkt doen we dat toch als ik voorlees of hij ergens letters in herkent.
Gelukkig vinden we samen lezen zo gezellig
Hoe zie ik de toekomst?
Ik maak me wel zorgen over de toekomst qua leervermogen.
Kan hij later zelfstandig functioneren als leren zo moeilijk gaat?
Voor nu koesteren we elke nieuwe vaardigheden, geschreven letters of andere vorderingen op welk gebied dan ook. Trots ben ik op mijn zoon die weinig cadeau krijgt in dit leven!
Zijn doorzettingsvermogen vind ik verbazingwekkend en geeft me kracht.
Hij komt er wel ! Op zijn eigen tempo en op zijn eigen eigenwijze manier.
lees ook van Kaat: terug naar school de gymles en de zwemles
Kaat
Benieuwd naar meer kronkels/krabbels van mijn hand?
Op mijn pagina Kaat Krabbelt en Facebook Kaat Krabbelt laat ik je meekijken in mijn leven
boeiend om over die worsteling te lezen. Je probeert je kind op alle mogelijke manieren te ondersteunen, maar of het voldoende is weet je nooit.
Henk dank je wel voor je reactie.
Het voelt inderdaad soms als een worsteling,
Niet wetende toen ik deze blog schreef dat ik paar dagen erna een heel confronterend gesprek had op school.
*zucht* de vraag gaat zelfs worden of hij kan blijven op speciaal basisonderwijs.
Wat een goede juf, dat ze thuis oefenen afraadt! Het hoeft allemaal niet zo streberig vind ik wat kinderen betreft. Laat ze ook gewoon kind zijn.
echt een super fijne juf!
Ze is zo onder de indruk van zijn inzet.
We gaan toch nadenken of er een manier is om toch thuis te oefenen zonder dat hij het als vervelend ervaart.
Hij heeft er best lol in om te oefenen.
Als je kind anders is, is het soms heel lastig om niet naar anderen te kijken. Om niet jaloers te zijn op het tempo van de andere kinderen. Ik herken dat wel. Maar het allerbelangrijkste is dat Dax het heel erg leuk vindt. En als het leuk blijft, blijft hij leren. En als hij blijft leren, kent hij op een gegeven moment ook alle letters. Het gaat misschien wat langzamer en hij moet er meer moeite voor doen dan de rest, maar op zijn tempo komt hij er wel. En wat fijn dat de juf en de anderen in de klas het zo leuk voor hem maken!
Ben zo blij met deze juf.
Had afgelopen week een gesprek op school en op het einde van het gesprek vroeg ik: als het in dit tempo gaat zijn ontwikkeling kan hij dan wel deze school (speciaal basisonderwijs) blijven?
Dat is nu wel echt de vraag….en die kwam wel even binnen.
Eerdaags de testen bespreken en tot mei gaan we het bekijken.
Heb gezegd als hij dan toch van school af “moet” dat ik dan genoeg tijd wil om het beste voor hem te zoeken.
Ben zo blij dat hij het vooralsnog zo leuk vindt
Wat mooi dat je dit deelt. Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen want dit lijkt inderdaad zo vanzelfsprekend om te leren lezen en schrijven. Maar hij komt er vast wel op zijn eigen manier en op zijn eigen tempo want volgens mij zit hij helemaal op zijn plek op die school met fantastische leerkrachten.
Ik heb er vertrouwen in…zolang hij maar leerkrachten om zich heen heeft die hem begrijpen.
Heb deze week te horen gekregen dat misschien hij volgend jaar naar ander type onderwijs “moet”.
Dit was wel even een mokerslag moet ik zeggen in mn gezicht,
Tot mei gaan we het nog aan kijken.
Ik hoop zo dat hij op deze school kan blijven….maar goed uit eindelijk is het belangrijkste dat hij op de juiste plek zit
Wat mooi dat je dit deelt. Niet iedereen is hetzelfde en iedereen heeft zijn stuggles. Iedereen in zijn/haar waarde laten is het belangrijkste.
Dank je wel voor je lieve reactie
Wat een kanjer is jou zoon! Lijkt me heel lastig om te zien als je kind het zo zwaar heeft. Hij boft maar met zo’n topper van een moeder!
Dank je wel *bloost*
Top mama! Volg je zoon en steun hem. Laat dit ook vooral aan hem voelen. Je zal zien dat hij verder komt en een ieder zal laten verbazen! Ik spreek uit ervaring! Succes, je heb nog een lange weg te gaan maar zal zeker allemaal uiteindelijk zijn vruchten afwerpen!
Ik doe er alles aan om hem te steunen en de omgeving te creëren die voor hem het beste is.
lastige vind ik dat mensen in naaste omgeving mij niet geloven dat hij een verstandelijke beperking heeft.
Je ziet immers niks aan hem en hij praat heel clever.
Hierdoor wordt hij continue overvraagd.
Wat een fijne juf en wat een top mama! Goed dat je je zoon zo steunt, pushen heeft helemaal geen zin.
dank je wel, ik doe mijn best.
De juf is goud waard !
Wat knap dat hij dan zo hard werkt en zijn best doet. Ik snap dat het confronterend is, en helaas volgen er vast meer van dat soort momenten. Sterkte en blijven genieten x
De juf is er verbaasd van dat hij zo gemotiveerd is, ben zo trots op hem!
Ik geniet enorm van hem 🙂
Wat een top moeder ben je! Hoe je hem in zijn kracht zet en hoe je zo waardering laat zien in dat wat hij kan en zo trots bent op zijn doorzettingsvermogen. Wat fijn dat hij op zo fijne school zit. Mooi geschreven ook je er ook zo af en toe mee worstelt.
Ahhh wat lief van je