Jij lust alleen de lekkere dingen….
Wat is lekker? En waarom? Wie bepaalt dat?
De peuter, ik schat haar twee en een half, huppelt door de supermarkt en pakt kordaat een bruin brood uit de schappen. “Nee”, hoor ik achter me roepen. “Niet pakken! Dat doet oma!” Even later zit de kordate peuter in het zitje van het boodschappenkarretje. Oma pakt de boodschappen.
“Kaas!” roept de peuter. “Ja”, zegt oma “kaas. Maar dat lust jij niet he” Er ontstaat hier over geen discussie en oma schuift verder. “Worst!” roept de peuter. “Ja”, zegt oma. “Worst”. Om er na een korte stilte aan toe te voegen: “maar dat lust jij ook niet he?” De peuter gaat niet in discussie.
“Jij lust”, vervolgt oma “alleen de lekkere dingen”. De peuter zegt iets wat ik niet kan verstaan.
“Jam”, zegt oma gedecideerd. “Hagelslag”. Dat lust je wel he”.
Mijn mond valt open. Ja niet letterlijk, ik ga in de supermarkt niet voor gek staan natuurlijk. Maar ik ben perplex. Waar heeft die oma haar verstand zitten?? Wanneer we aan nog-geen-drie-jarigen gaan vertellen dat jam lekker is en worst niet…waar zijn we dan mee bezig???
Jam is lekker, worst is lekker. Hagelslag is lekker en kaas is lekker. Eten is lekker! (nou ja, oké, goed dan…er is wel eens een dingetje minder lekker)
Wat eten we vandaag op de boterham?
En ineens moet ik aan een kennis van mij denken die in een KVD werkte met een groep peuters.
Wanneer het lunchtijd was, zetten ze de bordjes, de boterhammen, boter en een soort broodbeleg op tafel. De ene dag smeerkaas, de andere dag worst, de volgende dag appelstroop. Nou ja, je snapt het wel.
Wanneer ze met de tafel bezig was, kwamen er natuurlijk peuters vragen: “wat eten we vandaag?”
En dan zei ze “smeerworst ”of “pindakaas”. En dan zei de peuter: ”Oh hoi! Appelstroop” of “smeerkaas” Nooit een probleem.
Er waren wel eens ouders die zeiden: “ja, maar…mijn kind lust helemaal geen….” “ Hindert niks”, zei ze dan. “Het hoeft niet. Ze mogen ook alleen boter”
Het was haar overtuiging dat peuters te jong zijn voor veel keuzes. Zet ze een boterham voor, zonder discussie of inspraak. En ze eten het met smaak!
Misschien moet die oma bij haar in de leer, voor de peuter echt alleen maar jam eet…
lees ook : je peuter en eten
Oh, dat doet mij denken aan mijn tante en nichtje vroeger. Mijn tante was namelijk net zo als die oma waardoor het uiteindelijk heel erg lang heeft geduurd voordat mijn nichtje alles lustte.
Ik moest vroeger ook vanalles eten en eten wat de pot schafte, wat er in heeft geresulteerd dat ik vrijwel alles lust.
Volgens mij gaf mijn moeder ons als kinderen ook maar een paar keuzes of smeerde gewoon wat op ons brood en dat hadden we maar op te eten en anders at je maar niet was het motto.
Je hebt het heel goed beschreven, kineren op die leeftijd zijn nog zo makkelijk te vormen en op andere gedachten te brengen!
ik had vroeger ook weinig keuze 🙂 ik moest eten wat de pot schafte! Soms wordt er teveel ruimte gelaten tegenwoordig.
Hier is het gewoon eten wat de pot schaft
Mijn moeder maakte vroeger ook aparte pannetjes klaar voor zowel mijn broer als mezelf.. We lustten allebei op onze manier vrijwel niets. Inmiddels lusten we allebei vrijwel alles!
gelukkig maar !
Ik lust zeker niet alles en dat vind ik helemaal niet erg. Pindakaas stinkt toch, dat hoef ik niet haha ;p
ohw ohw kan me helemaal indenken hoe je daar met open mond stond te luisteren. Zou echt precies het zelfde hebben…. Bij het lezen gebeurde het ook al ;-), mooi beschreven heb je het.
Ik heb het sinds kort ook wat aangepast. Had eerst de regel 1 x zoet, maar zette wel altijd alles op tafel. Wat als resultaat had dat ze echt na mijn idee veel te vaak pasta en pindakaas aten. Dus nu is de regel bij ons alleen in het weekend zoet. In het begin natuurlijk twee niet blije kindjes. Maar nu is het als vanzelfsprekend en geen probleem. Dan merk je toch nog hoe makkelijk je als ouder nog kan zorgen dat ze gezond eten, het is vaak zoals die oma: ‘het idee dat ze het niet lusten of moeilijk gaan doen.’