hoe leg je het uit? #black lives matter
wanneer we het zelf niet begrijpen, hoe moeten we het dan aan onze kinderen uitleggen?
In onze mama-gespreksgroep zegt een van ons:
Ik vind het vooral schrijnend dat mijn kinderen zich niets van hun privileges bewust zijn. Twee blanke blonde jochies die zich nooit zullen hoeven te verantwoorden voor hun acties vanwege hun huidskleur. Het beste vriendje van mijn oudste daarentegen heeft een donkere vader en alleen daarom al gaat hij tegen het leven in het algemeen aanlopen. Ik wil dat ze dat begrijpen. En waar ik nu vooral tegenaan loop is een goede manier om het aan ze uit te leggen.
Een andere moeder antwoord daarop: Ik wil dat mijn kinderen dat niet begrijpen…Ik wil dat ze er geen donder van snappen waarom dat joch een achterstand zou hebben. Ik wil dat het niet eens in ze opkomt dat het ‘zielig’ zou zijn om een andere huidskleur te hebben
En dat is natuurlijk wat we allemaal willen, maar waar we tegen aan lopen, is dat huidskleur verschil maakt. Of we dat nu leuk vinden of niet. We vinden het niet leuk, we begrijpen het zelf niet. En daarmee staan we voor de onmogelijke taak, onze kinderen iets uit te leggen, wat we zelf ten diepste afkeuren en totaal niet begrijpen.
Wanneer je iets niet begrijpt en het niet leuk vind, dan doe je makkelijk je ogen dicht. Vaak hoor ik mensen dingen zeggen als: “we hebben het allemaal moeilijk op onze eigen manier”
Dat is helemaal waar. Alleen: kom op jongens, leed met elkaar vergelijken is tamelijk zinloos. Dat lost niks op. En geeft daarom ook geen antwoord op de vraag: hoe leg ik mijn kinderen uit mijn kind uit dat de wereld onrechtvaardig in elkaar zit en dat een witte huidskleur makkelijker kansen geeft dan een donkere ?
Wat we als ouders volgens mij moeten doen is “het beest in de bek kijken”, de zaken onder ogen zien en eerlijk zijn, naar onszelf toe en naar onze kinderen. Kinderen begrijpen een heleboel, kinderen zijn alles behalve achterlijk.
Je zou kunnen zeggen:” heel lang geleden, vonden witte mensen dat ze beter waren dan zwarte mensen. Het is zo dat dat idee nog steeds niet helemaal verdwenen is. Daar hebben mensen met een gekleurde huid vaak nog last van. En waarom mensen nog steeds zo denken? Kind ik wou dat ik het begreep. Ik snap het ook niet. Maar dom vind ik het wel”
Dat leed met elkaar vergelijken snap ik ook nooit helemaal. In dit geval helemaal. Dat is appels met peren vergelijken voor mijn gevoel. Het wordt in elk geval hoogtijd dat racisme de deur wordt gewezen!!
Heftig en moeilijk onderwerp, en ik kan me voorstellen dat het heel lastig is om het hier met je kind over te hebben. Maar wel super belangrijk, zij zijn de nieuwe generatie die het hopelijk beter gaan doen dan wij nu.
Wij zijn er open over tegen onze kinderen en af en toe wordt er hier thuis over gepraat. Ze gaan ook niet in ons dorp naar school maar naar Brussel omdat we willen dat ze een open blik krijgen en andere culturen als vanzelfsprekend beschouwen. Morgen gaan we ook met het gezin naar de manifestatie voor George Ffloyd. Mijn dochter vindt het haar plicht daar te zijn en ik ben blij dat ze er zo over denkt.
Kinderen worden niet met vooroordelen geboren. Maar naast het benadrukken in woorden dat iedereen hetzelfde kun je ook kijken naar zaken als je eigen vriendenkring, hoe gemengd is die eigenlijk?
Dat lijkt me lastig zeg – dit met kinderen van een jonge leeftijd bespreken. Maar het is wel een must eigenlijk. Ik vind dat je dat ook goed verwoord!
Mijn kinderen begrijpen werkelijk niet waarom een mens een ander mens minder zou vinden op basis van kleur of ras of geaardheid. Ze hebben veel gereisd, veel gezien, zijn zelf blank maar wel half Arabisch en hebben nooit verschil gezien in mensen. Alle mensen zijn gelijk voor ze. Ik heb in mijn opvoeding altijd veel aandacht besteed aan racisme en vooroordelen want ik vind dat echt een heel belangrijk aspect van het mens zijn. Ik kan niet tegen racisme, vooroordelen en onrecht. Racisme komt vaak voor uit onwetendheid dus ik vind het heel belangrijk om open te zijn met je kinderen en ze zoveel mogelijk mee te geven en op te voeden op dat gebied.
Ik ben dit jaar begonnen als juf op een basisschool en vind dit ook een moeilijk thema. Ik vind persoonlijk wel dat er aandacht aan moet worden besteed in de klas..
Heel goed dat je hier een blog over schrijft. Er is nog veel onbegrip en onwetendheid over dit onderwerp en er heerst ook een soort inconvenience truth bij. Als je je niet kunt verplaatsen in de pijn en vernedering als dit niet op jou van toepassing is dan heeft het veel tijd nodig om hier bewust van te worden, en te zijn.
Het is inderdaad een lastig thema. Wel goed om te bespreken. Is echt iets van deze tijd.
Dit is een heftig onderwerp. Mijn kinderen zijn nog erg jong, uitleggen is nog lastig. Maar je hebt een mooi voorbeeld gegeven hoe je dit goed kan aanpakken.
Ik vind het goed dat je er met jouw kind over praat! Door erover te praten en beseffen welke privileges we hebben, hoop ik dat de toekomst er veel beter uit gaat zien dan nu.
Eigenlijk is het te triest voor woorden dat we hierom moeten demonstreren. Artikel 1 van de grondwet moet hier toch voldoende in zijn, niet?
Moeilijk onderwerp welke altijd bespreekbaar moet blijven. Ik kan me voorstellen dat het lastig is dit met kinderen te bespreken en uit te leggen. Racisme zou niet moeten bestaan. We zijn allemaal gelijk. Blank, Bruin kort lang enz
het zou niet moeten bestaan…dat klopt, maar het bestaat en daar mogen we niet van wegkijken
Het is idd een lastig thema om uit te leggen. In de waarde en normen die ik heb geleerd en mijn zoon heeft geleerd. Is iedereen gelijk ongeacht de huidskleur, geloof, geaardheid etc. Want er zijn nu eenmaal goede en slechte mensen maar dat heeft daar totaal niks mee te maken. Ik hoop dat ooit de hele wereld zo gaat denken.
Een gevoelig onderwerp, maar iets wat zeker besproken moet worden!
Lijkt me heel lastig om aan je kind te vertellen. Maar wat je als voorbeeld gaf is een heel goed antwoord vind ik! 🙂