Genen
Soms denk ik na over genen en hulp geven….
Als klein grietje had ik nogal romantische ideeën bij ‘later’. Ik zou vast in een arm land juf worden, zodat kansarme kinderen wat van hun leven zouden kunnen maken. Of verpleegster in een ver land om diezelfde kindjes te verzorgen. Het is er niet van gekomen… Ik kon lekker meekomen op school, vond echt alles leuk. Toen ik eenmaal voor de keuze stond om een vakkenpakket te kiezen, was ik blanco.
Een bijzonder pakket
Destijds had je geen Alfa- of Beta pakketten. Zolang je maar Nederlands en één vreemde taal nam, kon je kiezen wat je wilde. Nou was ik diep in mijn hart een talenmeisje en mikte ze allemaal in mijn pakket. Geschiedenis was ook geinig en wiskunde ging me goed af. En hoppa, daar had je een nogal bijzonder pakket!
Ik kon er geen barst mee… Brainstormend met de decaan kwam ik op de opleiding directiesecretaresse van Schoevers. Mwah, niet spannend maar toch okay. Uiteindelijk heeft dit me jaren later die fantastische baan bij Groter Groeien opgeleverd. Als redactie assistent slash coördinator kon ik mijn hart ophalen. Ik was de spil en ieders hulp. Kortom, ik zat op mijn plek!
Mijn dochter : staat altijd klaar met hulp
Mijn dochter heeft ‘t slimmer gedaan. Zij wist namelijk als brugpieper al dat ze kraamverzorgster wilde worden. Kijk, dat is duidelijk! En één van mijn jongens is na veel educatieve omzwervingen bezig met de opleiding verpleegkunde. Stagebegeleiders lopen wég met hem omdat ie zo hulpvaardig en relaxed is.
Oudste zoon
‘t Oudste kind heeft een ander carrièrepad gekozen en is razendslim met programmeercodes. Hij heeft geen hulpvaardig vak gekozen, maar behulpzaamheid zit ‘m in het bloed. De oudste kleinzoon doet niets liever dan voor me te ‘koken’ met Lego-blokjes. De jongste kruimel is een grote huishoudelijke hulp voor zijn mams. Wasjes uit de machine? Hij draait er zijn handje niet voor om!
Zou ik mijn hulpvaardige genen aan hen hebben doorgegeven? Soms loop ik een tikkeltje naast mijn schoenen als ik me dit bedenk. Aj… dan heb ik weer hulp nodig om in ‘t schoeisel te stappen en stevig met beide benen op de grond te staan!
Wat een lollige foto : )
En wat fijn dat je kinderen hun roeping hebben gevonden. Mijn jongste dochter worstelt daar nog erg mee. Ze studeert nu Engels maar niet echt van harte.
Ja, die foto van mijn ‘helpende’ kleinzoon is echt cute, hè! Met een studie Engels kan jouw dochter waarschijnlijk heel veel kanten op. Ik hoop van harte dat zij haar droombaan straks vindt.
Soms worstelen mensen er nog mee, als ze volwassen zijn. Je roeping vinden is niet altijd makkelijk…
Right, Luc! Die fijne baan kwam pas op mijn pad toen ik 37 was… En nu geniet ik 100% van mijn webwinkel GirlyStuff en ik ben 58 🙂
Fijn als je weet wat je wilt! Scheelt een hoop getob!
Ha Marlies, da’s absoluut waar!
Wat een grappige foto.
Fijn dat je kinderen een doel hebben gevonden
Ha Naomi, die foto van mijn ‘hulp in de huishouding’ is echt geinig! En ja, het geeft een moeders mind veel rust als ze allemaal op hun pootjes terecht komen
Mijn zoontje wou als kleuter een Zwitser worden. Hij keek op naar de wielrenner Fabian Cancellara. Af en toe wordtdit nog eens beovengehaald.
haha leuk! Mijn middelste wilde als kleuter paard worden. Totdat ’t tot hem doordrong dat hij dan gras en hooi moest eten… 🙂
Die foto 😉 Ik had vroeger ook zo’n pakket. Alle exacte vakken vond ik verschrikkelijk. Dus ik had alle talen en geschiedenis. Wiskunde was niets voor mij. Ik geloof dat ik ook economie 1 en economie 2 had. Al had dat ook al niet mijn interesse. Uiteindelijk heb ik – zonder ooit een secretariële opleiding te hebben gedaan – mij opgewerkt van boekhoudkundig medewerker (op mijn 20ste) naar directiesecretaresse van de raad van bestuur van een grote bank (op mijn 28ste) dus zo slecht heb ik het niet gedaan met dat pakket 🙂
Ha Rory, dat heb je prima gedaan! Ik ben na wat minder interessante banen op mijn 41e op de redactie van het mooie tijdschrift Groter Groeien terecht gekomen. Dat waren 12 heerlijke jaren en nu gebruik ik nog heel wat ‘Groter Groeien skills’ voor mijn webwinkel GirlyStuff 🙂
Oh dat kontje ook 🙂 Haha! Lastig is het, ik denk dat heel veel mensen uiteindelijk niet worden waar ze heel vroeger voor gekozen hebben. Geluk en zelfkennis is het allerbelangrijkst!
Ik wilde te veel later. Ik moet en zou een juf worden. Maar ook een advocaat. Ik wilde niet kiezen. Mijn man wist nooit goed wat hij later wilde worden. Ik ben benieuwd hoe onze 2 dochters het straks doen.