een driftbui - peuter - omgaan met je peuter

Fijne plek voor een driftbui: deel 1

Het autostoeltje

Ik ben twee en ik zeg nee. En dus wil ik ook niet in het autostoeltje.
Tja en dat is lastig, want je arme peuter kan deze strijd nooit winnen.

Ja, die peuterpubertijd, het valt niet mee, ook niet voor je peuter…

Er zij heus wel gebieden, waar je denkt: ”oke, vooruit dan maar, morgen voed ik wel weer volgens het boekje op” . Maar niet als het gaat om de veiligheidsgordel van het autostoeltje.
En daarbij slepen naast de veiligheidsoverwegingen ook nog gewoon financiële motieven een rol. Een bekeuring voor het rijden zonder gordel, is echt niet misselijk.
Maar er is goed nieuws. De driftbui start meestal pas als jij die riem allang hebt dichtgeklikt…. Geloof het of niet maar in het Texas Children’s Hospital in Houston,is het onderzocht.
Dus: je kind zit veilig vast, je zet de radio aan, je zingt zachtjes mee, en je negeert het gekrijs volkomen. Als het gegil je teveel afleidt om goed te kunnen rijden, ga dan langs de kant van de weg staan, maar blijf je kind negeren. Tot het gekrijs stopt.

Een “smijter”

Is je kleine heethoofd een ”smijter”, wanneer hij een driftbui heeft? Dan kan het slim zijn om zijn schoenen even uit te trekken. Dat lijkt een hoop werk. En eigenlijk is het dat ook wel, maar het is nog altijd beter dan onder het rijden een schoen tegen je hoofd gesmeten te krijgen.
(Vanzelfsprekend heb je alle andere voorwerpen waarmee gegooid kan worden al lang uit z’n buurt gehaald )
Soms kan je een driftbui voorkomen, door je kind wat invloed te geven. Als een kind ervaart dat hij ook wat in te brengen heeft, is dat vaak een heel goed middel tegen een driftbui.
Je kan dus dingen doen als: als jij lief in de stoel gaat zitten, mag jij zeggen welke CD we opzetten. Of mag jij zeggen hoe we naar school moeten rijden. Dat helpt vaak enorm tegen een driftbuitje in het autostoeltje.

En hou je voor ogen: peuterpubertijd gaat echt voorbij!

De wachtkamer.

Er zijn peuters die het echt haten om naar het consultatie bureau te gaan. Ze hebben het niet op vreemden die aan ze zitten. En die vervolgens met hun moeder gaan zitten praten.
Als ze daar dan ook nog eens geprikt worden met een scherpe naald, dan houden ze het snel voor gezien.

En zal je kind alles uit de kast trekken om jou ervan te overtuigen dat jullie hier niet moeten zijn. En met alles bedoelen we natuurlijk
ook: gillen, schreeuwen, trappelend op de grond gaan liggen. En wat je als peuter met een driftbui nog maar meer kan verzinnen. Binnen 10 seconden heb je een full blown peuter driftbui aan de hand
Nu heb je natuurlijk ook te maken met: ik ben twee en ik zeg nee, maar er kan ook meer aan de hand zijn. Je kind kan ook gewoon echt bang geworden zijn.
En dan is negeren natuurlijk geen optie.
Blijf bij angsten voor consultatiebureaus ( en dokters en ziekenhuizen ) heel rustig, maar vooral ook: heel aardig.
Want als je kind bang is zal je hem moeten leren met angst om te gaan en dat doe je niet door de angst te negeren.
Integendeel.

Dus zeg gerust: “Ja, je bent bang, voor de prik, maar die is belangrijk. Want anders wordt je ziek. En dat duurt veeeeel langer dan dat ene kleine prikje!”
Een ander belangrijk advies, om het gillen in de wachtkamer onder controle te krijgen is : Jok er nooit om. Weet jij niet precies wat er gaat gebeuren? Hoeveel pijn iets doet? Zeg dat dan eerlijk tegen je peuter.
Je peuter kan het namelijk best hebben dat jij het ook niet weet en dat jullie dat samen gaan uitzoeken. Maar hij kan het niet hebben dat jij zegt :” er gebeurt niks hoor “. En dan hij krijgt een prik met zo’n vreselijk enge naald !