zwangerschap etiquette: je buik als openbaar kunstbezit

Over etiquette en de zwangere buik: hoe heurt het?

Er zijn talloze boeken geschreven over etiquette, er bestaat een scheurkalender waar je elke dag een nieuw etiquette-weetje kan leren. En er wordt grof geld verdiend met het geven van cursussen hierover. Toen ik ongeveer de 5e zwangerschapsmaand aantikte en mijn uitbreidende buik steeds meer toon begon te zetten, begon ik mij steeds meer te verbazen over het ontbreken van zwangerschapsetiquette. Ik besloot eens bij andere zwangeren te informeren.

Met volledig voorbijzien van zwangerschap etiquette…

 1) Mijn buik wordt openbaar kunstbezit

Mijn eerste ervaring was bij een stoplicht. Terwijl ik door rood een druk kruispunt over rende, om op tijd op mijn werk te komen, stond er ineens een dame naast me. Deze dame was geheel niet bezig met het stoplicht  Nee, haar aandacht was enkel en alleen gevestigd op mijn buik. “Zwanger hè?” Ik, een beetje verbaasd, stamelde dat dit inderdaad het geval was  Voordat ik het wist stonden we – wel 5 minuten lang – auto’s te ontwijken omdat ze haar complete bevallingsverhaal  kwijt wilde.(inclusief een complete gynaecologische handenarbeid les waarin het onderwerp knippen en plakken centraal stond). En ik maar proberen om op tijd op mijn werk te komen! Want omdat ik zo beleefd ben opgevoed, durfde ik haar niet af te kappen.

2) De IT nerd

 Ik stond ik bij de koffieautomaat op kantoor zo’n DE –koffieapparaat, met alle soorten koffie van de wereld, de afdelingsdoelstelling te tappen: 2 cappuccino, 3 espresso waarvan 1 met suiker… Hé, wat is dat nou? Voel ik dit echt?, dacht ik bij mezelf. Een hand op mijn buik, mijn geliefde is nergens in de buurt. Tot mijn schrik en verbazing zag ik dat de IT-nerd van de 3e verdieping zijn hand op mijn buik had gelegd! De IT-nerd. Die van de broodtrommel met elastiek gevuld met een appel in de zomer en een mandarijn in de winter.  Die dus. Die had het in zijn hoofd gehaald om zomaar aan mijn buik te gaan zitten. Dit was nieuw voor mij.

En ik was zo verbluft dat ik niet wist wat ik moest zeggen.

3) Hand op buik leggers en buik praters

Naarmate ik steeds meer zwanger werd, werden steeds meer mensen handtastelijk. Mijn buik was een vrij land geworden waar iedereen aan mocht zitten en vooral ook over mocht praten. Alsof ik er zelf niet bij was, werd er uitvoerig over mijn buik gesproken. Toen mijn hoofd, armen en vooral kont ook in omvang toenamen werden ook zij niet vergeten  en mochten  deze lichaamsdelen ook onderwerp van gesprek zijn. Zwangerschap etiquette?   Vergeet het maar ik was gewoon het gespreksonderwerp in ene praatshow!
Met verbazing kwam ik erachter dat er totale onbekenden waren die het heerlijk vonden om  mij de meest intieme vragen te stellen (“Heb je al lekkende borsten?”) En die het dan gek vonden dat ik mijn hoofdkleur verruilde van normaal tot diep donkerrood.

Een boek over zwangerschap etiquette?

 Zou er een boek over moeten komen? Een boek over zwangerschapsetiquette en wat er wel en niet gezegd mag worden tegen een zwangere.
Een boek met hoofdstukken als: blijf van de buik af! Verboden onderwerpen als je de zwangere niet kent. Verboden gespreksonderwerpen voor familieleden. Dit zijn echt foute grappen.
Zouden wij de wereld van hoe-heurt-het-in-de-zwangerschap niet gewoon kunnen herschrijven?

Maar weet je…..als je eenmaal moeder bent, raak je zo vertedert door het zien van een zwangere buik… Het komt allemaal weer terug: het ongemak, de blijdschap, de verwachtingen, de hele  zwangerschap. Het blijkt heerlijk te zijn die te delen en soms voor je het weet, doe je precies wat je niet moet doen: ongevraagd iemand lastig vallen met jou verhalen.

Er zijn maar twee echte regels bij zwangerschap etiquette

1) Zorg dat je zeker weet dat de zwangere in kwestie je verhaal wil horen. Anders beperk je je tot een vriendelijke/meelevende opmerking Bv “zwanger zijn in de hitte, dat valt niet mee he” of: “je ziet er stralend uit” of “meid, ga jij eens lekker zitten”

2) Aanraken is altijd taboe! Tenzij de zwangere je beste vriendin is en jullie elkaar al sinds de basisschool dood knuffelen. Maar ook alleen dan!
En vragen: “”mag ik even voelen”, let op buurvrouwen en aangetrouwde tantes, mag ook niet.
Het namelijk bijzonder vervelend om daar nee op te moeten zeggen. Veel zwangere vrouwen durven/willen dat niet en staan het dus dan maar toe.
Dat is een positie waar je een vrouw niet in wil brengen.

Lees ook: kinderen enzo