De dag is nog maar net begonnen. door Willemien
de dag begint vroeg vandaag…
Om 5 uur opgestaan voor de oudste die voor een uitwisseling met school vertrok. Nauwelijks geslapen ook uit angst door de wekker heen te slapen. Daar heb ik namelijk wel ervaring mee. Ik wil niet dat de oudste zijn uitje van het jaar mist en ik wil zelf ook graag een week geen gezwam over Fortnite.
Bergen kadetjes gesmeerd, rugzak gevuld, toch nog een appel erin kunnen smokkelen en snel de auto in. Onderweg hem nogmaals op het hart gedrukt om in de bus niet op de eerste rij te gaan zitten (volgens mij de dodemans plek) en op te letten met al kletsend oversteken in groepjes bij tankstations. De rest van mijn angsten, maar onderdrukt.
Mijn best gedaan met inparkeren voor school, zodat hij zich niet kapot hoeft te schamen. De buschauffeur bekeken. Die zag er fit, fris en gezond uit in een schoon wit overhemd. Geen uitgeputte, uitgebuite, asgrauwe dikke Oostblokker. Kan ik weer een angst afstrepen. Om 6 uur zwaaiden we de oudste en zijn klas vrolijk uit en keerden we weer huiswaarts.
De dag is nog jong, dus….
Verder met de ontbijttafel, gemaakte huiswerkopdrachten klaar leggen en toch maar de hond uitlaten. Gymtas gezocht. De jongste stapte voor zijn basisschool even goed in de hondenkak, waardoor we nog een keer naar huis konden. Zijn schoenen geschrobd en andere aan gedaan, zo kon ik hem nog net voor de schoolbel naar binnen duwen. Mijn goede daad gedaan door met zakjes alle hondenkak bij het schoolplein op te ruimen. En daar niet bij overgegeven.
De eigen hond liep intussen jammerend in de tuin. Die heeft een loops teefje geroken en is daar al dagen naar aan het hunkeren. Mijn god, ik wist niet dat het zo erg kon zijn. Die hond is bijna depressief: ligt wachtend op het tuinpad of binnen huilend als een wolf. Zelfs eten – normaal zijn lust en zijn leven – is, maar matig interessant. Ik moet de dierenarts eens bellen en vragen hoe die over castratie denkt.
de dag
Thuis stond de was nog tot het plafond. Twee van de jongens hadden een paar dagen geleden luizen. Die luizen heb ik flink chemisch bestreden en vervolgens manisch het hele huis uitgebikt. Ongeveer alles wat wasbaar is, smeet ik bij de wasmachine. Daar kan ik nog even mee verder. Bedden rechtgetrokken en kleren geraapt. Kwam ook nog de helft van de presentjes tegen voor het gastgezin. De stroopwafels kan ik wel gebruiken. En de chocolade tulpjes ook. Het is nu pas half tien en ik ben kapot. Als je geen kinderen hebt valt moeilijk uit te leggen waarvan dan. Ik ga lunchen en naar bed.
lees ook : de zelfgemaakte moederdagcadeautjes
Leuk geschreven! Maar ohh….wat vermoeiend!!
Dank!
Wat heb jij een geweldige website!!!
haha zo kerkenbaar, als ik wel eens erg vroeg er uit ben, heb ik ineens zo een lange dag, begin aan van alles, maar ben echt kapot dan.
Zeker! Aan het begin van de dag dacht ik nog dat ik het vaker moest doen zo. Had zelfs een emmer latex in de badkamer klaargezet (?). Maar ik haal idd nauwelijks het einde van de dag, zocht aan het begin van de middag al naar cola.
Herkenbaar!! En die luizen zijn een echte pest! Zoveel werk dat het met zich meebrengt! Gelukkig heb ze er hier niet jaarlijks last van met hun lange haren!
Je hebt geluk!! Want van een vriendin met dochters weet ik dat het met lange haren helemaal ellende is voor je zeker weet dat elke haar schoon is! Haar dochters vinden het overigens top dat gekam met lotion, shampoo, conditioner etc., terwijl ik mijn vriendin half overspannen haar werk zie afbellen 🙂
Herkenbaar. Het kan doms zo vermoeiend zijn. Pffff
Hahaha zo herkenbaar, ik zie mijzelf al voor me, maar wel een leuke fase…
Ik ben al moe als ik het lees! Dat je bij luizen alles uit moet wassen e.d. is gelukkig achterhaald, alleesn die koppies is al erg genoeg….
Ik Kan echt niet wennen aan hele lange dagen. Paar keer 6 uur eruit om te werken tot 12 en dan had je nog een hele dag eigenlijk. Maar om 7″ uur was ik kapot moe Haha
Het klinkt echt als een topsport als ik dit zo lees! Ik ben benieuwd hoe jij die straks afgaat..
Wat een drukke dag!? Erg leuke schrijfstijl heb je!
Dank voor je leuke compliment! Wat een opsteker!
Haha leuk geschreven. Wat een belevenissen op de vroege ochtend zo. Ik kan me voorstellen dat ’t vermoeiend is. 🙂
Herkenbaar! Af en toe denk je dat je op speed leeft hé.
Mijn kinderen zijn volwassen dus long time ago. Maar dat van de luizen daar heb ik nog trauma’s van.
Haha, ik ben bang dat ik het op mijn oude dag nog weet, ook als ik Alzheimer krijg.
Wat drukke dag maar aaah zo herkenbaar
Oh mennnn! Alsof ik over mijn eigen gezin lees. Behalve die uitwisseling dan! Waar is hij naartoe gegaan en wanneer komt hij weer thuis? Met een nieuwe lading was uiteraard en zonder hoofdluis.
En wat is dat toch met mensen dat ze honden bij school laten poepen? En dan niet eens opruimen. Ik snap dat echt niet…
Hopelijk heb je genoten van de chocolade en stroopwafels. Samen met een kop koffie of thee vast even een zelfzorg-momentje.
Ja ieder met kinderen kent het he! Of als je denkt dat het onder controle is houdt iemand zijn vingers aan de scharnierkant van de deur ofzo.
Hij is in Denemarken en komt vrijdag weer terug.
Vreemd he, die honden die los lopen en overal mogen kakken. Ik heb weleens gezien dat de kleuterjuf de hele gang aan het dweilen was, was die hele kleuterklas ergens doorheen gelopen ….
Grappig om te lezen, kan het me nog niet helemaal voor me zien maar geloof wel dat dit veranderd in de toekomst!
vast wel
Haha, heel herkenbaar, ik word er al bijna moe van als ik het alleen al lees… Hemel, wat doen we onszelf af en toe (vaak!) toch aan?!
Kon zo een dag uit mijn leven zijn. HAAT aan hondenkak op de straat…is toch altijd knap dat de kleuter er juist in weet te trappen. De mensen uit de buurt kennen me vooral van de termen…pas op poep…kijk uit een drol etc
en dan net op het moment dat ik denk FUCK it ik doe even niks meer en ga netflixen gaat mijn alarm van mn mobiel af…dat het tijd is om zoon weer op te halen van school.