Crossroads door Shirl

Een mens kan op vele manieren verhuizen

Foetsie

Opeens was ik van facebook af. En van instagram. Waarom? Ik was het opeens zat. Al die mensen die een mening hebben over alles. Al die mensen die dan ook nog vinden dat jij die mening moet delen.

Zo niet, dan is het makkelijk om anoniem jezelf te misdragen. Het leuke en gezellige was inmiddels verhuisd naar een aantal whatsapp-groepjes. Minder cq niet anoniem. Waar respect voor elkaar nog steeds aanwezig is.

Loze linkjes en AVG

Ik realiseer mij nu dat dit waarschijnlijk een paar loze linkjes op Baby en Kind tot gevolg heeft. Dat kan ik niet oplossen en hier zal iemand anders misschien een bult werk aan hebben. Sorry!

Mijn eigen blogsite heb ik al eerder stilgelegd. Al dat gedoe rondom AVG. Om gek van te worden. Zo gaat de lol als hobby-schrijfster er wel af. Want ik krijg hooguit betaald met waardering van de lezers. Ook veel waard, maar voor mij was het AVG-gebeuren too much.

Kids

Dan mijn kinderen. Inmiddels flink wat ouder dan toen ik begon met mijn getyp. De oudste van dertien is al een hele dame en wil niet zonder meer in een blog genoemd worden. Voorheen noemde ik haar Diva, als zijnde “grande dame”. Tegenwoordig refereer ik aan ‘onze oudste’. Zoonlief is de enige mannelijke variant in ons trio. Dus dat maakt het benoemen een stuk eenvoudiger. Aapje is allang geen aapje meer. Ze is een schoolkind van dik acht die weet wat ze wil en wat ze niet wil.

Helemaal in mijn element

Afgelopen jaren is er veel gebeurd in ons huishouden. Een tijdlang ben ik thuis bij de kinderen geweest, maar sinds vorig jaar mei heb ik weer een stukje carrière terug. Ik werk in de zorg. Binnen een mooie organisatie welke ervoor zorgt dat mensen met een lichamelijke beperking zelfstandig kunnen blijven wonen. Als ADL-assistent assisteer ik ze met de alledaagse levensverrichtingen. Het werk ligt me. Ik voel mij als een vis in het water binnen de organisatie en ben blij dat ik deze deze stap gezet heb. Ik wil mij verder ontwikkelen en bijleren. Mensen helpen waar ik kan om te zorgen dat ze hun eigen leven kunnen blijven leven. Zoals zij dat willen.

Later als wij groot zijn

Hoewel ik nu in Utrecht werk ga ik proberen binnen dezelfde organisatie op een ander project te komen. Een ander ding waar wij namelijk druk mee zijn geweest is het zoeken naar een nieuw huis. Door diverse omstandigheden komt onze oude-dag-droom ver voor onze ‘oude dag’. Wij gaan verhuizen naar Drenthe. De provincie waarop wij jaren geleden verliefd werden en waarvan wij zeiden… “Later als wij groot zijn…”.

Dus …verhuizen

Maar als de puzzelstukjes op hun plek vallen is wachten op het moment dat wij groot zijn opeens onzin. We leven nu en willen dat doen wat ons en onze kinderen gelukkig maakt. En hoewel verhuizen naar Drenthe met (en voor) drie kinderen een flinke onderneming is, dit gaat ons geluk brengen.  Dat weten we zeker!

Nog steeds Shirl

Wil ik stoppen met bloggen? Nee… Ik zou het missen. Toch wil ik een modus vinden om de privacy van de kinderen meer te beschermen en meer te schrijven vanuit mijn ervaringen als vrouw en moeder. Tenslotte ben ik nog steeds Shirl. Op een totaal andere weg dan een jaar, of twee, geleden.

Misschien is het een idee om het verhuizen en al het geregel met (speciaal) onderwijs in corona- en verhuistijden als onderwerp te gaan gebruiken? Of juist mijn nieuwe carrière? Ik denk er nog even over na…

meer lezen van Shirl ?Dat kan ! of lees De import drent