Beste vriendje verbieden??

Over Engelse scholen en het hebben van een vriendje

Ruim 5 jaar geleden kwam ik een artikel tegen in de Daily Mail, over omgaan met vriendschap tussen kinderen, waar ik stijl van achterover sloeg.
Omdat er over kindervriendschappen veel te zeggen is, haal ik dit artikel eens naar boven. Enig onderzoek op het web leert mij dat in 2018 de no best friends attitude nog steeds gebruikt wordt

De no best friends policy

Basisscholen in Engeland hebben een actieve politiek om het hebben van een beste vriend tegen te gaan.
Het idee erachter is dat als niemand een boezemvriend heeft, een maatje door dik en dun, dat het dan in de klas veel gezelliger zal zijn. Niemand hoeft zich dan buitengesloten te voelen.
Bovendien, we weten allemaal dat vriendschappen ( zeker op de basisschool ) geen eeuwig leven hebben en door het niet hebben van een beste vriend( in) te ontmoedigen, bespaar je kinderen het verdriet van een vriendschap die over is.
En tenslotte is er nog het argument dat er kinderen zijn die kunnen leiden onder een vriendschap, als bijvoorbeeld het vriendje wel heel bezitterig is.

Voor zover ik het begrepen heb, is er geen enkele school die het hebben van een beste vriend daadwerkelijk verbiedt, maar zijn er genoeg die het wel ontmoedigen en de klassen stimuleren veel vrienden te hebben. En niet een vriendje.

Persoonlijk kan ik me volkomen vinden in het streven van een school, dat kinderen niet buitengesloten mogen worden. Maar ik denk dat je dat juist bevordert als je kinderen verbiedt een boezemvriend(in) te hebben.

de enorme rol van het vriendje

Kinderen zijn van alles, maar niet dom. Die weten heus wel dat ze niet met kindje A ( die ze heel erg aardig vinden ) mogen optrekken, omdat anders kindje B ( die ze dus minder aardig vinden ) niemand heeft om mee te spelen. Ik wil er niet bij zijn , als de school uitgaat…
In mijn ogen werkt het vele malen beter om aan een vriendenkoppel te vragen een ander kind in hun activiteiten te betrekken

verdriet over een kindervriendschap

En wat betreft het verdriet van een vriendschap die over is, wil ik ook nog wel wat kwijt. Als ik even mijn ogen dicht doe, weet ik nog hoe intens verdrietig ik was, toen mijn vriendinnetje ineens niet meer met me wilde spelen. Ik leef nog, sterker nog: ik maakte het later nog  een paar keer mee, maar toen waren het vriendjes….Relaties komen en gaan, het is part of life. Wat je niet moet doen is proberen dat te voorkomen, want heus, het leven haalt je in en neemt wraak…

Dit waren mijn gedachten over  het pedagogisch gedachtengoed van de Britse scholen.

Ik ben benieuwd naar jullie commentaar 

Kilk hier voor het artikel in de Daily mail